Wystawa - Edward Hartwig (1909- 2003) „Wierzby“
Mazowiecki Urząd Wojewódzki, Plac Bankowy 3/5, Warszawa
Wernisaż we wtorek 3 września 2013 o godz. 17:00, ekspozycja do 30 września 2013
Kurator: Jolanta Janda, współpraca: Ewa Hartwig-Fijałkowska
Okręg Warszawski ZPAF jest partnerem medialnym wystawy
W październiku tego roku minie 10 rocznica śmierci Edwarda Hartwiga. To pretekst i powód do przypomnienia twórczości i życia wielkiego fotografa. Edward Hartwig szukał własnych sposobów fotografowania, wykorzystania światła, swoich tematów. Talent i pracowitość przynosiły efekty, zaskakiwał świeżymi pomysłami. Stosował techniki klasyczne, ale przede wszystkim poszukiwał i eksperymentował. Stylizacje malarskie, grafizacje, solaryzacje, kolaże, fotomontaże, traktowanie w sposób odmienny koloru w fotografii - to żywioły artysty. Z tej różnorodności potrafił sformułować niepowtarzalny styl, naznaczony wielkim ładunkiem indywidualności. - Istotą fotografii, jak każdej dziedziny sztuki, jest piękno, tajemnica oraz twórczy sposób interpretowania rzeczywistości, którą przetwarza się w fotograficzne obrazy. Aparat jest tylko narzędziem, jak pędzel dla malarza albo ołówek dla grafika - mawiał. Każda z wystaw ma inna rolę do spełnienia, jak i skierowana jest do innego odbiorcy. Duże formaty - biało czarnych, kontrastowych - zdjęć - widocznych z daleka, dla pasażerów metra, tramwajów, autobusów, kierowców samochodów, przechodniów spacerowiczów… „Przez okno tramwaju widzę płot oblepiony plakatami. Większość poniszczona, ale fragmenty mówią, że były dziełem artystów plastyków. Olśnienie. Te przypadkowe szczątki układały się w niesamowite kompozycje. Wziąłem aparat i fotografowałem, szukałem kolejnych płotów” E. Hartwig
Edward Hartwig - jeden z najwybitniejszych polskich fotografów. Jego ojciec prowadził atelier fotograficzne w Moskwie, a następnie w Lublinie, dokąd rodzina Hartwigów przeniosła się z powodu rewolucji. Hartwig rozpoczął fotografowanie w połowie lat 20. W 1929 r. w Lublinie odbyła się jego pierwsza wystawa indywidualna. W latach 1932-34 studiował w Graphisches Institut w Wiedniu w pracowni Rudolfa Kapitza i Hamsa Daimlera. W latach 1944-46 przebywał w łagrze, a po wojnie zamieszkał w Warszawie. Zajmował się przede wszystkim fotografią pejzażową, w której realizował liczne eksperymenty formalne, polegające przede wszystkim na stosowaniu grafizacji obrazu, dochodząc do przedstawień abstrakcyjnych. Opublikował wiele albumów fotograficznych m. in. : "Ziemia rodzinna", 1955; "Fotografika", 1958; "Kulisy teatru", 1969; "Wariacje fotograficzne", 1978; "Wierzby", 1989. W latach 1969-74 redagował Almanach Fotografiki Polskiej. Jego twórczość przez kilkadziesiąt lat kształtowała poziom polskiej fotografii. Twórca był czołowym przedstawicielem kierunków estetycznych, prądów i nurtów pojawiających się w polskiej fotografii. Uznawany jest za artystę wszechstronnego, łączącego w pracach fotografię i grafikę, zafascynowanego na równi pejzażem i człowiekiem, fotografią teatralną, architekturą i szczegółem.. Był członkiem - założycielem Związku Polskich Artystów Fotografików. Jego prace znajdują się m. in. w: Muzeum Sztuki - Łódź; Muzeum Narodowe - Wrocław; Muzeum - Kazimierz Dolny; Muzeum Miejskie - Lublin; Biblioteka Narodowa - Warszawa; Murray Forbes Collectio - Cambridge, Anglia; Portrait Collection - Museum os Fine Art, Huston, USA; Nawigator Foundation - Boston, USA; Izrael Museum - Tel Aviv, Izrael; Muzeum Narodowe - Warszawa; Muzeum Fotografii - Kraków; Muzeum Historyczne Miasta Stołecznego Warszawy; Muzeum Teatralne – Warszawa, od 2009 2009 w zbiorach Victoria & Albert Museum w Londynie, oraz kolekcjach prywatnych na całym świecie.
WIERZBY - EDWARD HARTWIG (1909-2003)
Witam cię, drzewo ty najmniej cenione.
Piasków Mazowsza jedyna ozdobo!
Na pustej wydmie wraz się schodzę z tobą, nad wodą,
w polu i przed wiejską sienią!
T. Lenartowicz
Powtórna ekspozycja wystawy została otwarta 17 października 2013 w Sali Lustrzenej Pałacu Staszica