7.03. - 4.04.2024
Galeria Obok ZPAF
Plac Zamkowy 8, Warszawa
Wernisaż wystawy
w czwartek 7 marca 2024
o godz. 18:30
Wystawa czynna
do 4 kwietnia 2024
od wtorku do niedzieli
w godz. 12:00 - 18:00
w poniedziałki nieczynna !
Organizator
Okręg Warszawski
Związku Polskich
Artystów Fotografików
„Wszystko zmienia się (…) i wszystko jest powiązane.
Wszystko też powraca, ale to co powraca, nie jest tym, co przeminęło.”
Louise Glück
Wystawa „Postscriptum” to fotograficzna refleksyjna inwentaryzacja znikającej rzeczywistości. Dychotomiczna narracja prac, prowadzona w formie dyptyków łączy ze sobą przedmioty, przestrzeń oraz postać młodej kobiety. Granica obrazów jest specyficznym „pomiędzy” różnymi światami. Dosadna realność przedmiotów zderza się z fikcją i emocjonalną rekonstrukcją wspomnień.
To właśnie na tej linii osadza się sens obrazowej opowieści. Opowieści o pustym domu, który wkrótce zniknie z przestrzeni bezpośrednich doświadczeń. Można pozbyć się rzeczy, zamknąć drzwi i zakończyć kolejny rozdział życia.
Mieszkańcy domu odeszli na zawsze. Wszystko się już wydarzyło.
Jednak pustka, cisza i siła nieobecnej realności zatrzymuje. Uaktywniają się intensywne emocje, pojawiają się pytania – retoryczne, ale ważne, może najważniejsze. Nie ma pośpiechu, jest spokój. Wyostrza się wrażliwość na to, co jeszcze pozostało.
Jest miejsce na przyglądanie się i kontemplację. Rzeczy – atrybuty czyjejś tożsamości, wykazują swoją oczywistą nieprzydatność. Obrazowe przedstawianie przedmiotów potrafi transponować zewnętrzność zwykłych, banalnych rzeczy w ich wewnętrzne sensy – od zaświadczania o codzienności po moc symbolizowania. Pozwala wyrazić przeżycia, odczucia, tragizm, ale i radość minionego życia.
Prezentowane dyptyki składają się z dwóch obszarów obrazowania - dokumentacji i kreacji. Przedmioty i elementy przestrzeni stają się tu tłem i punktem odniesienia do zapisu wewnętrznych przeżyć bohaterki. Granica „pomiędzy” jest umowna, wprawia w znaczeniowy rezonans oparty na osobistych, zaszyfrowanych kodach pamięci. Jest formą „fototerapii” pozwalającej przeżyć graniczne doświadczenie w sposób wnikliwy i akceptujący. Wystawę uzupełnia zbiór mniejszych zdjęć zgromadzonych w środkowej części galerii. Są to niekiedy dosłowne, niekiedy symboliczne dokumenty, świadectwa wizyt do miejsca-bohatera cyklu. One również stanowią swego rodzaju dychotomię - z jednej strony dosłownie opisują otaczającą przestrzeń, z drugiej prezentują obraz wewnętrznych stanów stymulowanych przez osobistą relację z tym miejscem.
Renata Woroniecka
Absolwentka fotografii na Wydziale Komunikacji Multimedialnej Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Wcześniej studiowała filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Zajmowała się fotografią ilustracyjną, reklamową oraz fotoreportażem współpracując z wydawnictwami prasowymi, agencjami fotograficznymi i reklamowymi. Od 20 lat zajmuje się edukacją wizualną w zakresie: teorii fotografii, komunikacji wizualnej oraz fotografii studyjnej. Pracuje jako wykładowca w Zespole Szkół Fototechnicznych w Warszawie oraz współpracuje z Katedrą Fotografii i Komunikacji Wizualnej Uniwersytetu Warszawskiego.
Jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików w Okręgu Warszawskim.
Oprócz pracy dydaktycznej pełni rolę kuratora wystaw i koordynatora projektów artystyczno-społecznych z udziałem młodych adeptów fotografii.
Swoje prace prezentowała na wystawach indywidualnych i zbiorowych. Realizuje autorskie projekty z obszaru fotografii kreacyjnej i dokumentalnej. Inspiracje czerpie z literatury i malarstwa, a motywami przewodnimi jej twórczości są przede wszystkim przestrzeń, przedmiot, pamięć oraz tożsamość.
Wykorzystuje różne techniki obrazowania.
Więcej na stronie autorskiej.
Wernisaż zgromadził wyjątkowo liczne grono, z którym Andrzej Zygmuntowicz podzielił się swoimi refleksjami...