Przesiedlone. Uchodźczynie i kobiety występujące o azyl w UE.
Organizator: Biuro Informacyjne Parlamentu Europejskiego w Polsce
Biblioteka Uniwersytecka, ul. Dobra 56/66, Warszawa, ekspozycja od 23 maja do 3 czerwca 2016
W ramach finisażu, 3 czerwca debata "Migracje / Racje / Reakcje…”
W kontekście obecnego bezprecedensowego kryzysu humanitarnego, w minionym roku liczba osób ubiegających się o status uchodźcy w Unii Europejskiej sukcesywnie rosła, bez jakichkolwiek symptomów osłabienia napływu. Coraz większy odsetek uciekinierów z krajów, w których panuje przemoc, do regionów, w których mogą oczekiwać ochrony, to kobiety i dzieci. W styczniu 2016 r. nieco ponad 55% uchodźców przybyłych do Europy to kobiety i dzieci, podczas gdy w lipcu 2015 r. grupa ta liczyła 27% (źródło: UNHCR). Kobiety i dzieci stanowią jedną z najbardziej bezbronnych grup, często narażoną na dyskryminację i łamanie podstawowych praw człowieka. Kobiety i dziewczęta uciekające ze stref konfliktów i wojen narażone są na związaną z ich płcią przemoc, zarówno w kraju pochodzenia, jak i podczas podróży do kraju przyjmującego, a nawet po przybyciu do Europy. W miejscach konfliktu prawa kobiet łamane są na coraz szerszą skalę, a gwałt stosowany jest jako narzędzie wojny. Gdy zdecydują się na ucieczkę z kraju wojny lub konfliktu, zagraża im handel ludźmi, czy wymuszona prostytucja. Ponadto, według ostatnich doniesień organizacji pozarządowych, w strefach tranzytowych przemoc wobec kobiet i dziewcząt jest zjawiskiem powszechnym. Gdy mają one już zapewnioną ochronę w państwie członkowskim Unii Europejskiej, ich wszelkie specyficzne potrzeby winny być uwzględnione.
Parlament Europejski uznał zatem, że w obszarze tak wrażliwym konieczne jest uwzględnienie aspektów związanych z płcią. W kontekście coraz częstszego stosowania wszelkich form przemocy wobec kobiet podczas konfliktów zbrojnych (gwałt, przemoc seksualna jako narzędzie wojny, okaleczanie narządów płciowych kobiet), należy uznać te okrucieństwa za powody wystarczające do opuszczenia kraju pochodzenia i ubiegania się o azyl, a kraje członkowskie winny tego azylu udzielić.
By jak najrzetelniej przedstawić trudności, z jakimi borykają się uchodźczynie i kobiety ubiegające się
o azyl podczas ich podróży przez Europę, Parlament Europejski poprosił Marie Dorigny, wielokrotnie nagradzaną fotoreporterkę, o udokumentowanie tego tematu, zbyt długo pomijanego w relacjach medialnych dotyczących kryzysu uchodźczego. Fotografie zostały zrobione w grudniu 2015 oraz w styczniu 2016. Zdjęcia te dokumentują główne etapy tułaczki uchodźców przez Europę: przybycie łodzią do Grecji, podróż pociągiem przez kilka państw, w tym przez byłą Jugosłowiańską Republikę Macedonii (pokazaną na zdjęciach) i wreszcie przybycie do Niemiec i składanie tam wniosków o azyl.
Fotografie z dużą mocą przypominają nam o wyzwaniach, z którymi muszą zmierzyć się uchodźczynie, oraz o tym, jak ważne jest uwzględnienie ich szczególnej sytuacji i potrzeb z należytą wrażliwością i humanitaryzmem.
Po zakończeniu kariery redaktorki, 56 letnia Marie Dorigny została fotografką w grudniu 1989 roku przy okazji Rewolucji rumuńskiej. Jej reportaże o pracy dzieci, współczesnych formach niewolnictwa,
czy sytuacji kobiet w krajach rozwijających się były publikowane w wielu międzynarodowych dziennikach i czasopismach.
Marie Dorigny pracuje też nad projektami o charakterze bardziej osobistym, np. Kaszmir, który to region odwiedziła po raz pierwszy w 1991 roku. W 2004 r. wydawnictwo Editions du Chêne wydało jej album „Kaszmir - zapomniany raj”. Fotografie te zostały pokazane w Muzeum w Lyonie oraz w Centrum Kultury Współczesnej w Barcelonie w ramach wystawy zatytułowanej „Granice” (2007).
W 1991 roku Marie Dorigny otrzymała nagrodę World Press za reportaż ukazujący zniszczenia spowodowane przez Agent orange w Wietnamie, a w 1998 roku nagrodę Kodaka dla młodego fotoreportera za zdjęcia dokumentujące niewolnictwo domowe we Francji. Jest również laureatką Festiwalu Fotoreportażu w Saint-Brieuc, gdzie w 2013 r. otrzymała stypendium na udokumentowanie migracji z terenów wiejskich oraz przemocy wobec kobiet w Nepalu.
Jej ostatni projekt ukazuje grabież ziemi rolniczej w krajach rozwijających się i częściowo został sfinansowany przez Francuską Agencję Rozwoju, która przyznała fotografce nagrodę za rok 2014. Reportaż z Mozambiku, który powstał za te środki, wystawiony został w Europejskim Domu Fotografii w Paryżu.
W ramach finisażu organizatorzy zapraszają na debatę 3 czerwca godz. 10:00 - 12:30:
"Migracje / Racje / Reakcje". Jakiej polityki integracyjnej potrzebuje Polska i Europa?
rejestracja na debatę pod adresem epwarszawa@ep.europa.eu