Galeria parter - Terminal Kultury Gocław - filia Centrum Promocji Kultury
Dzielnicy Praga-Południe m. st. Warszawy, ul. Jana Nowaka-Jeziorańskiego 24, Warszawa
Wernisaż w środę 3 kwietnia 2024 o godz. 18:30, ekspozycja do 6 maja 2024
Terminal jest dostępny od poniedziałku do niedzieli w godz. 8:00 - 22:00
Co wynika z cyklu „Światy równoległe” Moniki Cichoszewskiej
Najnowsza problematyka technik alternatywnych skupia się na poszukiwaniu nowych tematów adekwatnych do sytuacji z XXI wieku, rozwoju cywilizacji, nauki i oczywiście sztuki. Nie ma sensu powrót do tematyki z XIX wieku. Co zatem proponuje Cichoszewska?
Korzystając z techniki podwójnej ekspozycji i świetnie panując nad techniką mokrego kolodionu pokazuje nam prace, które ujawniają zagadkową strukturę nie tylko form geometrycznych, które są niekreślonym, posępnym krajobrazem, ale przybliżają nas do wyobrażeń odległych planet, w tym Księżyca, może Słońca? Dalsza część cyklu pokazuje zaburzony / zniszczony pejzaż, co wpisuje się w metaforykę antropocenu będącego laicką formą postapokalispy, której groźba co prawda pojawia się cyklicznie w kulturze europejskiej, ale nasz czas może być ostateczny.
Atrakcyjność tego cyklu polega na tym, że dostrzec można w nim tradycję sztuki geometrycznej,
w tym minimal-artu i konceptualizmu. Pejzaż i jego struktury służą do tworzenia zaskakujących układów wizualnych, rozszerzających tradycję fotografii pejzażowej. Kiedy patrzę na te piękne i melancholijne prace przypominają mi się zdecydowanie bardzie konceptualne fotografie Zygmunta Rytki i cykl Twoone Grzegorza Zygiera.
Jestem bardzo pozytywnie zbudowany tymi pracami, które trzymając się reguł specyficznej i niełatwej techniki pokazują, że możliwe jest rozszerzenie ideowe mokrego kolodionu o tradycję abstrakcji geometrycznej i niegeometrycznej, a to bardzo wiele. Czarno-białe wydruki często w formie dyptyków zestawione z pracami na szkle bardzo dobrze pokazują klasyczny temat w szerokim kontekście
estetyczno-wizualnym: czym jest ziemia i jej forma? Zawarta w pracach tzw. estetyka błędu bardzo je wzbogaca. Wszystko wskazuje na to, że Artystka otworzyła dla dawnej techniki nowe i atrakcyjne przestrzenie wizualne. I jeszcze jeden aspekt: Artystka kształtuje fotografowaną materię jak formę rzeźbiarską. Tworzy z niej niezwykłe formy wizualne. Raz są jakby cielesne, innym razem kamienne.
Ale jest tu też czytelna aluzja do naszej egzystencji, jak i niezmierzonych przestworzy wszechświatów. Cichoszewska otwarta jest też na próbę zgłębiania odwiecznych problemów metafizycznych.
dr Krzysztof Jurecki, krytyk, kurator i historyk sztuki, członek honorowy ZPAF i AICA.
Monika Cichoszewska
Absolwentka Jeleniogórskiej Szkoły Fotograficznej. Należy do Związku Polskich Artystów Fotografików w Okręgu Dolnośląskim. Fotografuje wielkoformatowymi aparatami oraz camera obscura. Jest zwolenniczką pracy w ciemni, procesów manualnych i chemicznych w fotografii. Szczególne miejsce w sferze jej zainteresowań zajmuje technika ambrotypii (mokry kolodion) którą wybrała jako medium przekazu artystycznego. Wykorzystuje i propaguje unikatową metodę obrazowania #haruhisacamera.
W swojej twórczości nawiązuje „do problemu śmierci w znaczeniu powrotu do natury, do świata pierwotnego, pragnienia utożsamiania się z naturą” i przemijaniem. Fotografuje wulkaniczny „pejzaż i jego struktury, które służą do tworzenia układów wizualnych, odwołujących się do abstrakcji geometrycznych i niegeometrycznych” (Krzysztof Jurecki )
Laureatka DEBUTS 2017, głównej nagrody„Wystaw się” 2021 w Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu, III-go miejsca w Vintage Grand Prix 2023 w Bydgoszczy, II -go miejsca w Brzeskim Festiwalu Fotografii Otworkowej w Brzegu. Jej dwa cykle były prezentowane podczas Festiwalu Fotografii Plener w Żorach w 2017 #oczomniewierzę, w 2023 #kobietyfotografii. Brała udział w wystawie w Lille w Galerii Maison
de la Photographie, 13 wystawach indywidualnych i ponad 50 zbiorowych w Polsce, Francji, Portugalii, USA i Hiszpanii, a między innymi Terminal Kultury Warszawa, Galeria ZPAF Wrocław, Galeria Platon Wrocław, w VI Piotrkowskim Biennale Sztuki, XII Biennale Fotografii Górskiej, na Festiwalu OFFO, FotoOpen, Fotoperyferie BWA Kielce, Instytucie Cybernetyki Sztuki, Gdańsk Osowo, w Muzeum Karkonoskim
i w „Kontaktach” BWA Jelenia Góra. Więcej na stronie autorskiej.