Krzysztof Kasprzyk | Patagonia. Dwa parki: Los Glaciares i Torres del Paine
Galeria Fotografii ZPAF, ul. św. Marcina 4, Wrocław
Galerię prowadzi Okręg Dolnośląski Związku Polskich Artystów Fotografików
Wernisaż w czwartek 12 maja o godz. 18:00, ekspozycja do 29 maja 2022
Patagonia. Dwa parki: Los Glaciares i Torres del Paine
Zdjęcia zostały zrobione podczas czterech wizyt w Patagonii, w części argentyńskiej i chilijskiej w latach 2014, 2018 – 2020. Na obszarze Los Glacaires w Argentynie jest m.in. słynny lodowiec Perito Moreno, a Torres del Paine w Chile zostało umiejscowione przez „The National Geographic” pośród pierwszych pięciu najpiękniejszych miejsc krajobrazowych świata. Różnorodne krajobrazy są niezwykłej wprost piękności: masyw Andów z lodowcami i śródgórskimi jeziorami, lasy patagońskich buków z chłodnymi lasami deszczowymi i występującymi tylko tutaj skupiskami olbrzymich araukarii, wygasłe i czynne wulkany, wyżyny i obszary stepowej pampy oraz nadbrzeżne tereny oceanów – Atlantyku w Argentynie i Pacyfiku w Chile. Można tutaj poczuć, w tych rozległych przestrzeniach wychłostanych porywistymi, patagońskimi wiatrami, pewną pierwotność Ziemi, jej majestat, który skłania do pokory i zrozumienia, że zanim się tutaj pojawiliśmy, wszystko już było niejako dla nas przygotowane.
A niestety dobrze wiemy, co z tym uczyniliśmy… Także dlatego zajmuję się głównie fotografią krajobrazu.
Krzysztof Kasprzyk (rocznik 1946) – absolwent Instytutu Geografii Uniwersytetu Gdańskiego i Wydziału Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Nauczyciel, poeta, podróżnik. Od paru lat pasjonat fotografii krajobrazu – pierwsza wystawa w roku 2021 w Galerii TPS w Sopocie. W latach 1950–1971 mieszkał w Sopocie, a w 1971–1975 w Warszawie, gdzie wymyślił i współorganizował międzynarodowe sympozjum „Film i literatura iberoamerykańska” w DKF „Kwant” przy klubie Politechniki Warszawskiej „Riviera-Remont”. Od 1976 do 1981 roku pracował w klubie „Żak” i Wydawnictwie Morskim w Gdańsku, uczestnik strajku w Sierpniu 80 (twórca dwóch popularnych piosenek strajkowych – „Piosenka dla córki” i „Postulat 22”). W okresie 1981 do 1984 mieszkał i działał w Grupie Roboczej „Solidarność” w Berlinie Zachodnim (założyciel miesięcznika „Przekazy”, wspomaganie podziemia opozycyjnego w Polsce). W 1984 roku otrzymał stypendium na Uniwesytecie St. Francis Xavier w Nowej Szkocji w Kanadzie (Antigonish).
Od 1985 roku do dzisiaj mieszka w Toronto, gdzie do 2017 roku pracował w liceum kanadyjskim i polskiej szkole przy konsulacie polskim w Toronto. Więcej na autorskim blogu.