Atelier WIMAR - Stowarzyszenie Łazęga Poznańska, ul. Święty Marcin 75, Poznań 
Wernisaż wystawy i wykład w sobotę 30 listopada o godz. 18:00, ekspozycja do 20 grudnia 2024 
Prezentacja Moniki Piotrowskiej „Pozorna lekkość bytu. Zdjęcia Zielińskich” 
Kuratorzy wystawy: Mariusz Forecki, Anna Zielińska 
Organizator: Stowarzyszenie Łazęga Poznańska 
Współpraca: PIX.HOUSE, Fundacja Instytut Fotografii proFotografia, Lidia i Zygmunt Zielińscy 
Digitalizacja: Mariusz Forecki

FOTOGRAFIE ZIELIŃSKICH - Przywracanie z niebytu
Początek XX wieku. Polska wciąż pod zaborami. Juliusz Zieliński jest profesorem Gimnazjum w Chojnicach, pomorskim filomatą, a prywatnie mężem Stefanii i ojcem siedmiorga dzieci. W roku 1903 za nauczanie w języku polskim na terenie ówczesnego zaboru pruskiego zostaje wraz z rodziną karnie zesłany do Münster w Westfalii. Tam dorastają córka Irena oraz synowie Kazimierz, Stanisław, Franciszek,
Juliusz jr, Stefan i Bogdan. Ojciec wprowadza ich w świat fotografii. Z początkiem I wojny światowej synowie zostają wcieleni do wojska pruskiego. Franciszek zginie w 1915, Juliusz jr w 1917.
Straciwszy w wojnie dwóch synów, w 1917 umiera ojciec.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości rodzeństwo wraz z matką Stefanią wraca do Polski i osiedla się na poznańskim Grunwaldzie, przy ul. Matejki. W kolejnych latach Kazimierz (muzykolog) uzyskuje stopień doktora, Stanisław (lekarz) wraz z siostrą Ireną zakładają klinikę dla kobiet, Stefan podejmuje pracę w Banku Polskim. Najmłodszy, Bogdan, rozpoczyna studia prawnicze i ekonomiczne, następnie piastuje różne stanowiska w przemyśle cukrowniczym. Bracia pasjonują się fotografią, Bogdan także artystyczną. Jako członek zarządu (sekretarz) Towarzystwa Miłośników Fotografii współorganizuje Międzynarodowy Salon Fotografiki w Poznaniu (1934). Bierze udział w wystawach fotografii artystycznej w całej Polsce, otrzymuje nagrody. W 1938 udaje się do Domu Ewangelickiego (obecnie Akademia Muzyczna) na recital pianistki Izy Ostoia-Ostaszewskiej, w przyszłości swej żony. Podczas II wojny światowej bracia Zielińscy walczą w obronie ojczyzny. Stanisław Zieliński z wojny nie wróci, zginie rozstrzelany przez NKWD w Charkowie.
W 1942 Bogdan i Izabella biorą ślub, zamieszkają w Kościanie i doczekają się pięciorga dzieci. O wprowadzenie do fotograficznej ciemni coraz częściej prosi Bogdana nastoletni wówczas syn Zygmunt Zieliński, przyszły wiolonczelista-koncertmistrz poznańskiej Filharmonii i Amadeusa. Pół wieku później, wraz ze swoją córką, skrzypaczką Anną Zielińską, postanawiają fotografie po przodkach wskrzesić i zaprezentować publiczności. Od lat skutecznie tę ideę wspierają: zajmująca się fotografią historyk sztuki Monika Piotrowska i fotograf Mariusz Forecki.
Pierwsza część wystawy to fotografie Juliusza Zielińskiego i jego synów od roku ok. 1903, zachowane na płytach szklanych, dokumentujące głównie ich codzienność w Münster aż po I wojnę światową. Nie sposób dziś przypisać autorstwa poszczególnym fotografiom. Drugą część stanowi wybór fotografii ze szklanych płyt i celuloidów autorstwa Bogdana Zielińskiego od końca lat dwudziestych XX wieku – wśród nich Poznań, wiejskie krajobrazy, portrety bliskich, podróże i wehikuły. Niestety nie zachowały się oryginały wielokrotnie wystawianych i nagradzanych artystycznych prac Bogdana Zielińskiego.
Serdecznie zapraszamy na wspólną podróż do świata fotografii Zielińskich.
Więcej informacji na stronie fotozielinscy.wordpress.com