Święta Pani – próba pierwsza
Prezentowana wystawa jest wynikiem kilku letnich „rozmyślań fotograficznych”, w których próbowałem sobie odpowiedzieć na pytania o to, co jest po drugiej stronie kurtyny teatru życia ???   jak pamięć o tych co już przeszli na druga stronę wpływa
na nas i nasze życie ???   dlaczego w ogóle pytamy o to co jest dalej ????...?????......?????....?????   
po co zjawiliśmy się na świecie ????....?????
Pytań jakie się pojawiały i pojawiają się w głowie autora jest całe mnóstwo i „rozmnażają się” one z każdym dniem i każdym doświadczeniem życiowym. Koncepcji prezentacyjnych wystawy było wiele i żadna nie wydawała się odpowiednia do przekazania emocji, jakie towarzyszą próbom odpowiedzi na pytania podstawowe i fundamentalne. Dziś przy pierwszej próbie wystawowej i zaproszenia Państwa do dyskursu o Świętej Pani wiem, że jest to temat niedokończony i jest tylko zaczepką / rozpoznaniem po kilku latach rozmyślań. Jako swoiste podsumowanie pozwoliłem sobie przytoczyć wypowiedź filozofa profesora Leszka Kołakowskiego, która najlepiej oddaje złożoność zagadnienia ale również porządkuje i uniwersalizuje opowieść o Świętej Pani.
Piotr Spek

„Na czterech węgłach wspiera się ten dom, w którym, patetycznie mówiąc, duch ludzki mieszka.
A te cztery są:
ROZUM
BÓG
MIŁOŚĆ
ŚMIERĆ
Sklepieniem zaś domu jest CZAS, rzeczywistość najpospolitsza w świecie i najbardziej tajemnicza.
Od urodzenia CZAS wydaje się nam realnością najzwyklejszą i najbardziej oswojoną. (Coś było i być przestało.
Coś było takie, a jest inne. Coś się stało wczoraj albo przed minutą i już nigdy, nigdy nie może wrócić).
Jest zatem czas rzeczywistością najzwyklejszą, ale też najbardziej przerażającą. Cztery byty wspomniane są sposobami naszymi uporania się z tym przerażeniem.
ROZUM na nam służyć do tego, by wykrywać prawdy wieczne, oporne na CZAS. BÓG albo ABSOLUT jest tym bytem, który nie zna przeszłości ani przyszłości, lecz wszystko zawiera w swoim „wiecznym teraz”. MIŁOŚĆ, w intensywnym przeżyciu, także wyzbywa się przeszłości i przyszłości, jest teraźniejszością skoncentrowaną i wyłączną. ŚMIERĆ jest końcem tej czasowości, w której byliśmy zanurzeniu w życiu naszym, i być może, jak się domyślamy, wejściem w inną czasowość, o której nic nie wiemy (prawie nic). Wszystkie zatem wsporniki naszej myśli są narzędziami, za pomocą których uwalniamy się od przerażającej rzeczywistości CZASU, wszystkie zdają się temu służyć, by CZAS prawdziwie oswoić,
Leszek Kołakowski - 2004

A może Profesor Kołakowski nie o wszystkim mam opowiada???
➤ „Człowiek wolny o niczym innym nie myśli mniej niż o śmierci, a mądrość jego jest rozmyślaniem nie o śmierci lecz o życiu”
     – Benedykt Spinoza
➤ „Nie ma po śmierci nic i niczym jest sama śmierć” – Seneka
➤ „Śmierć nie istnieje dla żywych, a umarli nie istnieją dla śmierci” – Epikur
➤ „Dzieciom Bożym nie tylko wolno pragnąć śmierci, ale winny one to czynić, bo przez to okazują prawdziwą afirmację swej 
     wiary, jeśli dążą do tego, aby odejść z tego świata” – Jan Kalwin
➤ „Tam musi być dobrze – przecież stamtąd jeszcze nikt nie wrócił” - ludowe zasłyszane
➤ „Coraz bliżej nieba, coraz bliżej nieba” – ludowe zasłyszane
➤ I jeszcze tekst do wystawy napisany przez Andrzeja Zygmuntowicza
                                          - klijnij w obrazek poniżej, by się z nim zapoznać w całości:

Piotr Spek
Urodzony w 1969 roku, od urodzenia związany z Piłą. Absolwent Politechniki Poznańskiej. Swoje prace prezentował podczas ponad 20 wystaw i wydarzeń fotograficznych. Organizator życia fotograficznego, kurator wystaw, plenerów i wydarzeń związanych ze sztukami wizualnymi. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików w Okręgu Wielkopolskim.

Aranżacja ekspozycji w Galerii Obok ZPAF, fot. Krzysztof Ślachciak