Galeria Krótko i Węzłowato OŁ ZPAF na Wydziale Inżynierii Procesowej i Ochrony Środowiska
Politechniki Łódzkiej, Willa Dziekanatu przy ul. Wólczańskiej 213, I piętro
Wernisaż w środę 13 czerwca o godz. 17:00, ekspozycja do 6 lipca 2018
Fabryka Tektury - fotografia
Przedstawiona na wystawie Fabryka Tektury już nie istnieje. Ostatnie zmiany społeczne w kraju doprowadziły do kompletnej dewastacji obiektu przemysłowego zasługującego na miano zabytku techniki.
W latach 1885-1911 była to Osada Młynarska „Doły”. Pomimo nazwy „młynarska” nie młyny były podstawą produkcji lecz wydobycie i obróbka kamienia. Opracowanie Leszka Adamczyka z 1982 r. podaje: „Oprócz wydobywania piaskowca i różnych z niego wyrobów, jak: rzeźbionych okien, odrzwi, ozdób wieżowych... istnieje w Dołach kopalnia dolomitu, dostarczanego fabryce w Klimkiewiczu i Starachowicach”. Nas interesuje nowsza historia tego obiektu. W roku 1911 powołano Towarzystwo Akcyjne „Witulin”. W paragrafie 1 napisano „Celem urządzenia i eksploatacji w dobrach Osada Młynarska Doły, położonych w powiecie opatowskim w Guberni Radomskiej i stanowiących własność Marceliny Antoniny, córki Ignacego, Gombrowiczowej, młynów mącznych oraz fabryki papieru i tektury, jako tez celem eksploatacji w tychże dobrach pokładów kamienia budulcowego i piaskowca, zawiązuje się Towarzystwo Akcyjne pod nazwą: `Towarzystwo Akcyjne Witulin´ ”. Witold Gombrowicz miał wówczas siedem lat, nieudokumentowane przekazy głoszą, że w ten sposób matka chciała mu przygotować źródło dochodów. Jedną z przesłanek jest nazwa „Witulin”. Świadectwem dawnej obróbki kamienia są pozostałości wyrobów marmurowych porzucone na terenie. Od 1949 fabryka nosiła nazwę „Fabryka Tektury w Dołach Biskupich”.
Technologia produkcji pozostała na poziomie XIX w. Pomosty drewniane pomiędzy maszynami, co pozwalało na poruszanie się robotników ponad wodą obecną w przestrzeniach roboczych, ręczny transport surowca oraz praca na trzy zmiany przez okrągły rok. Większość z 80-cio osobowej załogi mieszkała w zabytkowych czworakach zlokalizowanych tuż za brama fabryki, nad brzegiem rzeki pierwotnie napędzającej wszystkie maszyny. Przedstawione zdjęcia stanowią fragment dużej wystawy.
Efektem ciężkiej pracy był codzienny chleb kupowany przez pracowników wychodzących z fabryki.
Jerzy Mąkowski
Jerzy Mąkowski urodził się w 1940 roku w Warszawie. Ukończył studia na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej Politechniki Warszawskiej (dr inż. w dziedzinie nauk technicznych). Wiele lat pracował w przemyśle i w biurze projektów (projektował systemy zarządzania z zastosowaniem elektronicznej techniki obliczeniowej). Był wykładowcą na Wydziale Mechatroniki Politechniki Warszawskiej.
Zadebiutował na ogólnopolskiej wystawie fotografii młodzieży w 1957 r. Członek grupy twórczej „STODOŁA 60”. Członek ZPAF od 1979, uczestniczył w pracach Okręgu Świętokrzyskiego ZPAF, kolejno członek Okręgowej Komisji Kwalifikacyjnej, przewodniczący Komisji Kwalifikacyjnej, Członek Zarządu Okręgu, członek Rady Artystycznej ZG ZPAF, prezes ZG ZPAF, od 2007 w Okręgu Warszawskim ZPAF. Współpracuje z grupami młodzieżowymi, prowadzi szkolenia młodych entuzjastów fotografii, systematycznie uczestniczy w plenerach ZPAF i innych organizacji fotograficznych, wieloletni konsultant Ogólnopolskich Warsztatów Fotograficznych DIastar w Starachowicach (od 25 lat).
Fotografuje krajobraz, architekturę, a także uprawia fotografię socjologiczną i reportaż. Posługuje się klasyczną fotografią czarno-białą i barwną, a także fotografią cyfrową. W twórczości poszukuje relacji człowiek-wydarzenie oraz widzenie-obraz.
Paweł Pierściński w 2015 roku