Galeria Centrum, Nowohuckie Centrum Kultury, al. Jana Pawła II 232, Kraków
Wernisaż w sobotę 4 października o godz. 13:00, ekspozycja od 12 września do 19 października 2014
Wystawa, pokaz filmów i koncert w ramach II Nowohuckiego Festiwalu Sztuki
Kurator: Joanna Gościej-Lewińska. ZPAF jest partnerem medialnym wystawy.
Muzyczny komponent otwarcia wystawy fotografii Janusza Leśniaka
Spotkanie muzyczne dwóch gitarzystów: Piotra Domagały i Michała Nagy z których każdy reprezentuje odrębną tradycję muzyczną, będzie miało miejsce podczas projekcji autorskich filmów Janusza Leśniaka Człowiek jest snem cienia, wywodzących się z jego dotychczasowej twórczości. Improwizowana muzyka powstaje jako efekt swobodnej wymiany doświadczeń i inspiracji.
To wyjątkowe spotkanie dźwięku i obrazu jest przygotowane specjalnie z okazji wernisażu wystawy fotografii Janusza Leśniaka. Inspirowana nimi muzyka zawiera elementy folku, jazzu i współczesnej awangardy. Muzycy podczas koncertu wykorzystają szerokie instrumentarium gitarowe, od gitary klasycznej, przez gitary elektryczne po instrumenty etniczne.
Janusz Leśniak jest artystą fotografem, twórcą znanym jako autor zdjęć ze swoim cieniem, nazywanych leśniakami.
Pierwsza taka fotografia powstała na samym początku związków autora z fotografią. Jego twórczość od połowy lat 80. skupiła się wyłącznie na tworzeniu zdjęć z cieniem. Zdecydowana jej większość jest zdominowana tym motywem, stanowiącym projekt życia. W 2008 rozpoczął cykl fotografii nazywanych leśniaki-mandale. Od 2013 wykonuje nowy cykl - mandali symultanicznych, a od 2014 realizuje autorskie filmy o metamorfozach cienia i mandali w nowej rzeczywistości wizualnej.
Członek Związku Polskich Artystów Fotografików (ZPAF) od 1977 roku. Pracuje i mieszka w Krakowie.
O wartości zdjęć Leśniaka świadczy fakt, że nie mają one ani polskiego ani światowego odpowiednika. W ten sposób okazuje się być jednym z najbardziej konsekwentnych polskich fotografów niezależnym od jakichkolwiek wpływów (K. Jurecki - Culture.pl). Leśniaki-mandale są syntezą twórczości artysty, która ujawnia podstawową zasadę całej fotografii. Leśniak wypracował własną stylistykę, której nie ma we współczesnej fotografii i to nie tylko polskiej (A. Saj - Format).
Jego prace znajdują się m. in. w zbiorach: Museum of Modern Art w Nowym Jorku - MoMA (USA), Museum of Fine Arts w Hudson MFAH (USA), Bibliothèque nationale de France w Paryżu (Francja), Polaroid Collection Cambridge (USA), New Orleans Museum of Art w Nowym Orleanie NOMA (USA), Canadian Museum of Civilization w Gatineau/Ottawa (Kanada), Muzeum Historii Fotografii oraz Historycznym w Krakowie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Krakowie i we Wrocławiu, w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą. Janusz Leśniak pokazuje swoje prace na wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce i na świecie od lat 70. Więcej informacji na łamach Wikipedii.
Janusz Leśniak o swojej twórczości:
Pierwszą fotografię ze swoim cieniem, zanotowanym z pełną świadomością tego faktu, wykonałem jako nastolatek. Od 1985 zacząłem fotografować wyłącznie swój cień. Jak każda rzecz w sztuce mająca swój początek w czasie przeszłym, tak i cień występował już w poleolicie i obecnej w nim naskalnej sztuce antropomorficznej, bogatej w sylwetkę człowieka.
Mój cień jest bezimienny i nie ma twarzy, więc każdy oglądający może wejść w moją rolę - fotografa wskazującego na fragment rzeczywistości, wewnątrz której się znajduje. Podświadomość może łączyć się tutaj ze świadomością podczas integracji psychiki. Symboliczny i syntetyczny tego obraz najwymowniej oddaje mandala, uważana za najważniejszy symbol w całej kulturze (według Junga: korona wszystkich symboli). Od 2008 w moich mandalach jest to gra światła i cienia, czyli wizualizacja procesu oczyszczenia i przekształcania chaosu w harmonię. Nieruchome obrazy fotograficzne ukazują przemieszczania się wokół cienia w centrum kompozycji. Wynika to ze sposobu rejestracji obrazu, który uzyskuję już w momencie wykonania każdego zdjęcia.
Pracując nadal nad leśniakami-mandalami, realizuję obecnie filmy autorskie - jako sekwencje fotografii przebiegających w czasie. W rzeczywistych krajobrazach i wnętrzach powstają oniryczne, filmowe obrazy tworzących i przekształcających się mandali o zróżnicowanym wyrazie i dynamice.
Janusz Leśniak, Kraków 2014
Tekst Andrzeja Saja „Spojrzenie stamtąd (o symultanicznych mandalach Janusza Leśniaka)“
na stronie NCK.
Więcej o II Nowohuckim Festiwalu Sztuki na jego stronie.