W dniach 26-28 lutego 2021 Rada Artystyczna po całorocznej, z wiadomych powodów, przerwie
przyjęła do ZPAF wyjątkowo wielu nowych członków, dziś przestawiamy tych z Okręgu Świętokrzyskiego,
Wielkopolskiego, Górskiego i Warszawskiego - w kolejnych odcinkach równie liczne grona
z Okręgów Śląskiego i Dolnośląskiego. Gratulujemy i witamy w naszych szeregach!
Agnieszka Sabat [Aga Sabat] - rocznik ’68, mieszka i pracuje w Kielcach.
Wprowadzający do Okręgu Świętokrzyskiego: Jerzy Bednarski i Łukasz Max Kania.
Absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Kielcach. Od lat związana z Osiedlowym Klubem Kultury „Miniatura” działającym przy Kieleckiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Pracuje w charakterze instruktora plastyka, odpowiedzialnego za prowadzenie zajęć dydaktycznych z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi. Prowadzi również galerię promującą działalność twórców. Od lat pasjonuje się fotografią a także malarstwem, rysunkiem i grafiką. Obiektami jej zdjęć są przeważnie przedmioty życia codziennego, trochę inaczej pokazane, uwydatnione przez światłocień i mocne kontrasty.
Stara się w najzwyklejszych przedmiotach znaleźć coś niezwykłego i uwydatnić tą ich nieoczywistość.
Bierze czynny udział w wydarzeniach kieleckiego środowiska plastycznego i fotograficznego. Uczestniczka wielu wystaw indywidualnych i grupowych. Najważniejszymi osiągnięciami było otrzymanie nagrody za zestaw fotografii z cyklu „Obecność” przyznanej przez Dom Środowisk Twórczych Pałacyk T. Zielińskiego w Kielcach, w Interdyscyplinarnym Konkursie Plastycznym Województwa Świętokrzyskiego „Przedwiośnie 41” organizowanym przez BWA Kielce - w którym rokrocznie od 2011 prezentowane są jej prace oraz udział w Międzynarodowej Pokonkursowej Wystawie Fotografii „Definicja przestrzeni” w kieleckim BWA.
Andrzej Zembik – niedawno urodzony – rocznik ’60 – i jeszcze żyjący, magister, częstochowianin.
Wprowadzający do Okręgu Świętokrzyskiego: Irena Gałuszka i Małgorzata Kozakowska.
Studia: Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Częstochowie – pedagogika specjalna - oraz podyplomowo Uniwersytet Warszawski – muzealnictwo.
Stawiający pytania i niezadowolony z treści udzielanych sobie odpowiedzi. Ciekawy świata i tego, co człowiek z nim i samym sobą czyni. Osobnik człowieczego kształtu, lecz ciągle jeszcze pozostający w nieustalonej formie istnienia.
Fotografia - fotografuję od dawna, w latach 1976–1990 byłem członkiem Towarzystwa Fotograficznego w Częstochowie. Obecnie jestem członkiem Oddziału Fotograficznego Stowarzyszenia Marynistów Polskich. Kilka wystaw indywidualnych: „Plażowe posągi” (2012, Częstochowa; 2013, Gdańsk); „Zabawy z kamieniami” (2017, Słupsk); „Dwa spojrzenia na morze” – wspólnie z Anną Klinkosz (2017, Rzeszów); „Biało – Czerwona” - wspólnie z Romanem Timofiejukiem (2018, Gdynia, Bydgoszcz; 2019, Częstochowa). Brałem i biorę też udział w wystawach fotograficznych i interdyscyplinarnych, ogólnopolskich i międzynarodowych. W moich fotografiach zwracam uwagę na te fragmenty świata, które niezauważone, trwają obok nas. Próbuję obserwować świat bez kulturowych znaczeń, którymi go obdarzamy. Szukam rzeczywistości, która jest poza słowem. Fotografią zapisuję ślady zdarzeń, często ulotnych, jak gra światła na szkle, ale też trwania, jak kamienie, czy przemian istnienia w porządku czasu…
Opracowałem historię fotografii częstochowskiej: „Fotografia częstochowska w latach 1847-1939”, publikowana w: Prace Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie, Seria: Wychowanie Artystyczne (1993). Dwie wystawy poświęcone historii fotografii w Muzeum Okręgowym w Częstochowie („Fotografia częstochowska 1860–1939” w 1989 roku i „Częstochowa na starej fotografii” w 1993 roku) oraz album: „Częstochowa na starej fotografii” (1994). W latach 1990 – 94 pracowałem jako dziennikarz i fotoreporter w gazecie codziennej „24 godziny”, dla której pisałem i fotografowałem. Współtworzyłem redakcję częstochowską katowickiej TVP, z którą współpracowałem jako dziennikarz, realizując reportaże i programy poświęcone kulturze.
Sławek Skrobała [używa pseudonimu: Otto Numen] - rocznik ’63, urodził się w Lesznie.
Wprowadzający do Okręgu Wielkopolskiego: Maciej Mańkowski i Marek Lapis.
Autor fotograficznych projektów społecznych i artystycznych. Brał udział w prestiżowych Warsztatach Gierałtowskich, projekcie fotograficznym „Gazety Kościańskiej” - Projekt PKS.
Organizator warsztatów, animator kultury, kurator wystaw fotograficznych i multimedialnych, pedagog. Posługuje się technikami cyfrowymi, szlachetnymi, fotografią wielkoformatową.
Współpracował z oddziałem „Estrady Poznańskiej”, a od końca lat ‘80 pracuje w i dla tytułów prasowych: „Gazeta Poznańska”, „Głos Wielkopolski”, „Express Poznański”, poznański oddział „Gazety Wyborczej“. W połowie lat '90, publikuje teksty techniczne i recenzje wystaw, pracując dla miesięcznika fotograficznego „Foto-Kurier”, w Warszawie. W latach 1994-2016, pracował w tygodniku „Panorama Leszczyńska”.
Prowadzi szeroko pojętą działalność edukacyjną, również w formie warsztatów fotografii tradycyjnej - analogowej i cyfrowej.
Prezentował swoje prace na kilkunastu wystawach indywidualnych i wielu zbiorowych, między innymi w Bydgoszczy, Gnieźnie, Kościanie, Lesznie, wielokrotnie w Poznaniu, Pradze, Warszawie i Wrocławiu. Ostatnie wystawy indywidualne: Poznań - „Zawody”, galeria WBPiCAK, 2014, Festiwal Fotografii im. Ireneusza Zjeżdżałki w Poznaniu, 2016, 2017, 2018, Leszno - „Oblicza”, „Galeria za Regałami”, 2014, Kościan - „Handel”, Galeria KOK, 2016, Poznań - „Biegacz”, Galeria Dom Tramwajarza, 2018,
Ostatnie zbiorowe: Poznań - „9 Biennale Fotografii Eksploracje 2015”, wielki format 4x5”: „Ars Moriendi” 2015, Triest - Trieste Photo Days 2016 (Włochy), Leszno - „Pomosty - between past and present”, galeria BWA 2017, Leszno - „Przestrzenie” - galeria BWA 2017, Leszno - „Topografia fotografii” - galeria BWA 2019, „Być może tak było”, ZPAF - Galeria 5, Katowice 2020, i w Poznaniu - Galeria pod Lipami, „On The Road”, Rybnicki Festiwal Fotografii 2020. Ważniejsze nagrody i wyróżnienia: Konfrontacje 89 - Grand Prix, Konkurs Polskiej Fotografii Prasowej 1998, Wielkopolska Press Photo 2004 – I nagroda, Wielkopolska Press Photo 2005 – III nagroda, Grand Front - wielokrotnie za fotografie okładkowe (Press), Grand Press Photo 2008, Leica Oskar Barnack Award 2013 - finalista, Polska Ulicznie 2016.
Bohater jednej z edycji serii wydawniczej „Fotografowie Wielkopolski”. Pozycja ukazała się pod tytułem: „Tęsknota za wielkim formatem”.
W 2012 roku miasto Leszno przyznało mu nagrodę „Zasłużony dla Kultury”, natomiast w 2018 roku, odznaczony został medalem „Za zasługi dla fotografii polskiej”, w 100. rocznicę odzyskania niepodległości, ustanowionym przez Fotoklub RP Stowarzyszenie Twórców.
Obecnie skupia się na działalności edukacyjnej i projektach długoterminowych oraz powrocie do form konceptualnych.
Dawid Stube - rocznik ’86. Mieszka w Gnieźnie.
Wprowadzający do Okręgu Wielkopolskiego: Marek Lapis i Tytus Grodzicki.
Studiował na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza na kierunku pedagogika. Prowadzi z bratem studio Fotostube w Gnieźnie. Zajmuje się fotografią ludzi. W fotografii poszukuje człowieka i jego historii oraz inności. Zdobywca pierwszej nagrody w konkursie prasowym Grand Press Photo 2018 za projekt dokumentalny Zespół kociego krzyku.
Zajmuje się także fotografią teatralną. Aktualnie współpracuje z Teatrem Fredry w Gnieźnie. W 2020 roku dwukrotny laureat konkursu Fotografii Teatralnej (organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego) oraz jego finalista w 2017 i 2019. Nagrodzony w konkursie prasowym Wielkopolska Press Photo oraz w konkursie fotografii dokumentalnej Moja Wielkopolska, Poznań. Wyróżniony w konkursach: International Photography Awards, Chromatic Awards, Monovision Photography Awards i Monochrome Awards.
Od 2012 do 2016 roku współpracował jako fotoreporter z „Głosem Wielkopolskim”. Autor indywidualnych i zbiorowych wystaw fotograficznych, m. in. FotoArtFestival, Bielsko-Biała, Rybnicki Festiwal Fotografii, Wielkopolski Festiwal Fotografii im. Ireneusza Zjeżdżałki. Obok przezentujemy prace z projektu „Zespół kociego krzyku” - autor opisuje go: „Igor ma 19 lat. Chłopcy w tym wieku zaczynają czerpać z życia: dojrzewają, przeżywają pierwsze bunty, pierwsze miłości, odkrywają świat…. Igor nie ma tego. Cierpi na bardzo rzadką chorobę genetyczną „Zespół Kociego Krzyku”. Codziennie wraz z matką walczy o to, aby odkrywany przez niego świat, choć trochę przypominał ten normalny. Na początku ukazanie takiego świata było dla mnie celem projektu. Jednak im dłużej fotografowałem, tym bardziej wyłaniał mi się obraz dwojga ludzi, którzy mimo olbrzymich problemów w tej codziennej walce zbudowali ze sobą potężną więź między matką a synem. Filarem tej więzi jest miłość. To wcale nie jest więc tylko walka o codzienność. To przede wszystkim ciągłe poszukiwanie siły, w której dwoje ludzi tworzy między sobą głęboką relację, pomagającą im przetrwać. Z projektu, który był budowany przez 4 lata wyłania się więc przede wszystkim obraz niezwykłej pielęgnacji miłości… Ale też również obraz chłopca samotnego, zagubionego. W tle jednak zawsze jest czuwająca nad nim matka. Jest dla niego filarem, na którym może się opierać w swojej trudnej codzienności. A on dla niej.” Więcej na stronie autorskiej dawidstube.pl
Waldemar Stube - rocznik ’82. Mieszka w Fałkowie koło Gniezna.
Wprowadzający do Okręgu Wielkopolskiego: Paweł Kosicki i Marek Lapis
Z wykształcenia pedagog. Od 13 lat wraz z bratem prowadzi studio fotograficzne Fotostube w Gnieźnie. Od kilku lat wykłada fotografię, ucząc młodych ludzi, których stara się zarazić pasją fotografowania. Uczestniczył w projekcie „Ostatnia Mila”, którego celem było dojście z kulturą do środowisk wykluczonych. W tym projekcie uczył fotografii m.in. niepełnosprawnych intelektualnie i osadzonych w Zakładzie Karnym.
Od 10 lat prowadzi audycję radiową o fotografii. Laureat konkursów m.in Grand Press Photo, WKF National Geographic, Monovision Award, Chromatic Award, Monochrome Award, Wielkopolska Press Photo, Moja Wielkopolska. Autor wystaw indywidualnych i zbiorowych.
W swojej twórczości używa techniki cyfrowej i analogowej. Najbardziej lubi portretować i spotkać się z drugim człowiekiem. Obok prezentujemy prace z projektu „Codzienność”, który opisuje: „Robert R. pseudonim Batman. osadzony w Polskim Zakładzie Karnym w Gębarzewie. Wyrok 25 lat. Do więzienia trafił mając 17 lat. Wychował się w patologicznej rodzinie, gdzie królowała przemoc. Zabił kolegę. W więzieniu skończył szkołę zawodową, liceum i zdał maturę. Jak sam mówi więzienie nie są dla niego karą, one tylko uwięziły jego fizyczność. Karą jest codzienna świadomość, że zabił człowieka i z tą świadomością musi żyć. Do końca wyroku zostało mu 14 lat”, oraz projektu „Jestem niepełnosprawny mam - prawo kochać i żyć w społeczeństwie”, który z kolei opisuje: „Osoby z niepełnosprawnością intelektualną mają niższy niż większość ludzi iloraz inteligencji. Oznacza to, że gorzej radzą sobie w życiu. Mają słabszą pamięć, trudniej im zrozumieć skomplikowane informacje i sytuacje. Mogą mieć kłopoty w radzeniu sobie w sytuacjach międzyludzkich i kontrolowaniu swoich emocji. Czują, kochają, nienawidzą, mają potrzeby TAKIE JAK TY”. Więcej na stronie autorskiej waldekstube.pl
Teresa Solarz, rocznik ’66 - mieszka w Sosnowcu.
Wprowadzający do Okręgu Górskiego: Inez Baturo i Joanna Chudy.
Rekomendacja - Jiří Siostrzonek - wykładowca Instytutu Twórczej Fotografii Uniwersytetu Śląskiego w Opavie.
Z wykształcenia technik żywienia, obecnie zawodowo związana z koleją tzw. szeroki tor. Od 2007 roku aktywny członek Stowarzyszenia Miłośników Fotografii w Sosnowcu, którego wieloletnim opiekunem artystycznym był Zbigniew Podsiadło. Członek Sekcji Fotograficznej przy Miejskim Klubie im. J. Kiepury w Sosnowcu.
Specjalizuje się w fotografii postindustrialnej, przemysłowej oraz motywach o tematyce kolejowej. Stara się zatrzymać w swoich zdjęciach iluzje innego świata, których szuka w odbiciach, kałużach, witrynach lub szybach. Uczestniczka wielu krajowych i międzynarodowych plenerów i warsztatów fotograficznych. Autorka dwóch wystaw indywidualnych, wielu zbiorowych oraz laureatka kilku liczących się konkursów fotograficznych. Promuje ważne wydarzenia kulturalne, głównie o fotografii na swoim facebookowym profilu.
Krzysztof Dąbrowski, rocznik ’64 - zamieszkały w Wołominie, pracujący w Warszawie jako operator obrazu w jednej z komercyjnych telewizji.
Wprowadzający do Okręgu Warszawskiego: Włodzimierz Krzemiński i Marek Gołowacz.
Fotografią zajmuje się od młodych lat, w szczególności portretem, aktem oraz reportażem. Jako pasjonat historii fotografii, oprócz ujęć cyfrowych, wykonywanych współczesnym sprzętem, wykorzystuje także aparaty analogowe utrwalając rzeczywistość na kliszach. Zaś techniką szlachetną, którą chętnie stosuje jest guma chromianowa. Ponadto kolekcjonuje zabytkowe aparaty fotograficzne oraz kamery filmowe. Jest absolwentem Studium Fotografii ZPAF. Przedstawiony zbiór zdjęć pochodzi z prezentacji o tytule „Manusza”, słowo to w języku romskim oznacza społeczeństwo. Jest to praca ukazująca kulturę i życie Romów z okolic Łącka. Barwna społeczność romska zamieszkująca wioskę Maszkowice, choć skryta, zamknięta na obcych i żyjąca w skrajnej biedzie jest połączona silną więzią. Pomimo licznych problemów i przeciwności losu członkowie tej wspólnoty nie tracą radości życia, a wzajemna troska i rodzinność daje im siłę na przyszłość.
Rafał R. Nebelski - rocznik ’76, mieszka i pracuje w Warszawie.
Wprowadzający do Okręgu Warszawskiego: Andrzej Grudzień i Andrzej Wiktor
Z wykształcenia humanista, z pasji i zawodu fotograf z zacięciem technicznym. Fotografia, retusz, druk oraz wszystko co wiąże się z obrazem, to jego obszar zainteresowań. Przez wiele lat partner i project manager w studiu projektowym Foxrabbit. Teraz pochłonięty drukarnią artystyczną Cerasus i fotografią. Laureat licznych konkursów fotograficznych. Ma za sobą kilka wystaw indywidualnych i zbiorowych. Prowadzi warsztaty fotograficzne, głównie w północnych częściach Europy. Jest pierwszym w Polsce ambasadorem marki Gitzo, znanej z produkcji najlepszych na świecie statywów fotograficznych. Specjalizuje się w fotografii pejzażowej i dokumentalnej. Komercyjnie realizuje sesje korporacyjne i produktowe. W wolnych chwilach odwiedza z aparatem arktyczne rejony naszego globu, bloguje i pochłania książki. Hołdując zasadzie, że w zdrowym ciele zdrowy duch, jeździ na rowerze, biega i morsuje. Tak się złożyło, że praca jest jednocześnie jego pasją. Nie można wymarzyć sobie lepszego układu. Więcej na stronie autorskiej rafalnebelski.com