Andrzeja Dąbrowskiego, Jacka Marczewskiego, Renatę Woroniecką, Mirosława Kilijańczyka
i Wiesława Kościukiewicza do Okręgu Warszawskiego, Agnieszkę Antosiewicz-Mas,
Mariusza Hertmanna i Dariusza Tiałowskiego do Dolnośląskiego oraz Annę Katetę do Świętokrzyskiego
Gratulujemy i witamy w naszych szeregach!
Andrzej Dąbrowski, rocznik ’38, urodzony w Wilnie, mieszka w Warszawie.
Wprowadzający w trybie szczególnym do Okręgu Warszawskiego: Marek W. Druszcz i Zbigniew Furman.
Bardziej znany jako perkusista, piosenkarz, wokalista jazzowy, dziennikarz, kierowca rajdowy.
Mało kto wiedział o jego zamiłowaniu fotografią. Jego fascynacja fotografią zaczęła się już w latach 50. w Krakowskim Towarzystwie Fotograficznym. Po przeprowadzeniu się do Warszawy zapisał się do Warszawskiego Towarzystwa Fotograficznego. Na przestrzeni lat miał cztery własne wystawy fotografii w Katowicach, Zakopanem, Warszawie, a także prezentował swoje prace na wystawach w Londynie, Bombaju, Zagrzebiu. Można powiedzieć, że przez wiele lat, aż do dziś fotografował.
Bogate życie muzyczne, koncerty i wspólne grania ze sławami polskiego i światowego jazzu dawały także możliwość wykorzystania aparatu fotograficznego i uchwycenia ciekawego momentu, lub twarzy grających muzyków. Tak powstawały jazzowe fotografie. ZAiKS na swoje stulecie wydał jego album „Fotojazz”. Podczas wielu muzycznych podróży po całym świecie nie rozstawał się z aparatem fotograficznym.
Ma w archiwum jeszcze wiele ciekawych zdjęć nie związanych z muzyką. Niestety, z powodu czynnego uprawiania kilku zawodów, brak czasu nie pozwala na kolejne prace nad negatywami sprzed lat.
Czekają na swoją kolej...
Jacek Marczewski, rocznik ’59, urodzony w Szczecinie, mieszka w Warszawie.
Wprowadzający w trybie szczególnym do Okręgu Warszawskiego: Stanisław Ciok i Zbigniew Furman.
Fotoreporter „Gazety Wyborczej”, wiceprezes Press Club Polska. W latach 80. pracował z prof. Januszem Boguckim i Niną Smolarz przy realizacjach niezależnych działań artystycznych: „Znak krzyża”, „Apokalipsa - światło w ciemności”, „Grób Pański” Jerzego Kaliny i Grzegorza Kowalskiego, „Piąta rocznica Solidarności - czy pamiętasz?”, „Droga świateł spotkania ekumeniczne”. W 1989 roku plakat jego autorstwa "Głosuj z nami" wykorzystano w ogólnopolskiej kampanii wyborczej.
Na stałe był związany z takimi tytułami jak: „Tygodnik Kulturalny”, tygodnik „Spotkania”, „Życie Warszawy”, „Super Express”, „Wprost”, „Dziennik”. Publikował w wielu polskich pismach takich jak: „Tygodnik Powszechny”, „Tygodnik Solidarność”, „Newsweek”, „Polityka”, „Przekrój”, „Rzeczpospolita”, „National Geographic”, „Teatr”, „Twórczość” i zagranicznych: „Kontakt”, „L‚Express”, „Liberation”, „Die Zeit”, „New York Times”. Jego fotografie dwukrotnie zostały uznane za najlepsze zdjęcia o Polsce w Konkursie Polskiej Fotografii Prasowej.
Swoje prace prezentował m.in. na wystawach „Więźniowie”, „Warszawa. Na dzień przed”, „20 lat Gazety Wyborczej” (w Narodowej Galerii Sztuki „Zachęta”), „Schyłek PRL-u” (w warszawskim Domu Spotkań z Historią), „Polish Paths to Freedom" (w londyńskim Imperial War Museum) oraz „Globalna solidarność. Droga do godności i pokoju”, „Wyspa, Otok, Island”, „Niepowtarzalni” (na Łódź Design Festival)
i „Powidoki wiślane szypra Kałuży” prezentowanej w 2019 roku w wielu miastach nad Wisłą.
Anna Kaleta, rocznik ’84, urodzona i mieszkająca w Kielcach.
Wprowadzający do Okręgu Świętokrzyskiego: Łukasz Max Kania i Ireneusz Misiak.
Artysta Plastyk i Fotograf. Jest absolwentką Liceum Plastycznego, a obecnie studentką Instytutu Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Jana Kochanowskiego w Kielcach, na kierunku Sztuki Plastyczne.
Autorka szeregu prac fotograficznych, malarskich oraz graficznych. Bierze czynny udział w wydarzeniach artystycznych na terenie całego kraju. Ma na swoim koncie wystawy, zbiorowe i indywidualne, warsztaty oraz inne projekty fotograficzne, malarskie i graficzne. Skoncentrowana na aktywizacji artystycznej studentów oraz rozwoju sztuki w Świętokrzyskim i nie tylko.
Aktywnie działa jako fotograf w projektach społecznych organizowanych przez Teatr Lalki i Aktora „Kubuś”, współtworzy Kielecki Klub Fotograficzny CKfoto.pl, przyuczelniane Koło Fotograficzne Piksel, Koło Grafiki Warsztatowej UNIKAT oraz Studenckie Koło Naukowe 210Studio Instytutu Sztuk Pięknych UJK w Kielcach.
Stypendystka Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia artystyczne na rok akademicki 2018/19. Zakwalifikowana do wystawy 42. Interdyscyplinarnego Konkursu Plastycznego Województwa Świętokrzyskiego Przedwiośnie 2019.
Jej fotografia jest mocno intuicyjna, to poszukiwania nowych form wyrażenia siebie oraz odzwierciedlanie własnej wrażliwości w patrzeniu na świat, prace są mocne graficznie formą oraz przekazem ideologicznym. Sztuka stała się dla niej kolejnym sposobem wyrażenia siebie oraz sposobem na życie.
Więcej na Instagramie.
Agnieszka Antosiewicz-Mas, rocznik ‘79. Mieszka i pracuje we Wrocławiu.
Wprowadzający do Okręgu Dolnośląskiego: Aneta Więcek-Zabłotna i Mariusz Raźniewski.
Absolwentka Wydziału Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Międzynarodowego Forum Fotografii Kwadrat we Wrocławiu (2012). Obecnie słuchaczka Autorskiego Laboratorium Fotografii Piotra Komorowskiego. Uczestniczka wystaw zbiorowych i indywidualnych. W swoich działaniach preferuje fotografię inscenizowaną. Jej dotychczasowe poszukiwania skupiają się na cielesności, przemijaniu oraz takich kategoriach jak pamięć i czas. Autoportret, będący próbą sformułowania szeregu uniwersalnych znaczeń, zajmuje szczególne miejsce w jej twórczości.
Mariusz Hertmann, rocznik ’58, urodził się w Głuszycy w Górach Sowich, obecnie mieszka w Kaliszu.
Wprowadzający do Okręgu Dolnośląskiego: Tadeusz Żaczek i Grzegorz Kosmala.
Absolwent fizyki na Uniwersytecie Wrocławskim. W czasie studiów przez dwa lata prowadził Studencką Agencję Fotograficzną. W zeszłym tysiącleciu uczył w szkołach fizyki a następnie pracował kilka lat w Gazecie Wyborczej w Poznaniu. Z fotografią zżyty jest od dziecka. Pierwsze zdjęcia samodzielnie wywołał w 1969 roku. Uważa, że najtrudniej fotografować to, co od lat jest znane i opatrzone. Jednak dzięki Louisowi Daguerre, fotografia pozwala spojrzeć na świat w sposób odmienny by nadać przedmiotom i ludziom nowe wartości. Dlatego też większość fotografii wykonuje stosunkowo blisko pracowni, po to, by zobaczyć to, czego już z przyzwyczajenia nie widzi. Od paru lat fotografuje kamerami 13x18 i 18x24 cm na materiałach rentgenowskich. Powstała na nich w tym czasie kolekcja pt. „Portret potoczny”, prezentowana w różnych konfiguracjach na czterech wystawach indywidualnych. Jest producentem i niejednokrotnie autorem kilkudziesięciu wystaw plenerowych; od reportażu do wystaw historycznych.
Dariusz Tiałowski, rocznik ‘68, urodzony i mieszkający w Rudzie Śląskiej.
Wprowadzający do Okręgu Dolnośląskiego: Janusz Musiał i Maciej Stobierski.
Absolwent Wydziału Mediów Aktorstwa i Reżyserii Wyższej Szkoły Technicznej w Katowicach. W 2017 roku obronił dyplom na kierunku Realizacji Obrazu Filmowego, Telewizyjnego i Fotografii pod kierunkiem prof. Marka Uhma. Reżyser, operator kamery, fotograf. Członek Polskiego Towarzystwa Badań nad Filmem i Mediami PTBFM. Laureat nagród, m.in.: Honoreble Mention International Photography Awards (Nowy York 2013, 2014, 2015, 2016 - IPA Family of Man), Winner of Prix de la Photographie (Paris 2016), nagroda za najlepsze zdjęcia na 48 Hour’s Festiwal Project (2016). Uczestnik wystaw, min.: w ramach Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej „Konteksty Fotografii w Polsce 1947–2017”, Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej „Kultury Obrazu–Tabu–Edukacja”, Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej „Kicz w kulturach mediów”, wystawy indywidualnej „Człowiek z kamerą – fotografia i film w muzeum” – Muzeum Historii Katowic w 2018 roku.
Za najważniejszy dla siebie uważa film, w którym relacja fotograficzna, na której opiera się dzisiejsza rejestracja obrazu i dźwięku, zmienia nasze postrzeganie świata. W swojej twórczości szuka odpowiedzi na pytania, jak przedstawić obraz jako nieobecność, jako ciało, jako pragnienia, wizualizacji pojęć niemożliwych do uchwycenia, pogodzenia w jedno; myślenia pojęciowego (natury filozoficznej) i wrażeniowego (obecnego w sztuce), myślenia nie tylko przez widzenie.
W prezentowanych pracach została podjęta próba ukazania relacji pomiędzy twórcą a odbiorcą, natomiast punktem wyjścia stała się refleksja nad interaktywnością w sztuce jako dialogiem odbiorcy i artefaktu w czasie rzeczywistym. Komunikacji w formie wzajemnego oddziaływania, w której to figura odbiorcy zostaje wplątana w komunikacyjny model obiegu sztuki, jako jedno z trzech ogniw, twórca-dzielo-odbiorca.
Renata Woroniecka, rocznik ’64, mieszka i pracuje w Warszawie.
Wprowadzający do Okręgu Warszawskiego: Zbigniew Tomaszczuk i Włodzimierz Krzemiński.
Absolwentka Wydziału Komunikacji Multimedialnej Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Studiowała również filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Zajmowała się fotografią ilustracyjną, reklamową oraz fotoreportażem, współpracując z wydawnictwami prasowymi, agencjami fotograficznymi i reklamowymi. Od kilkunastu lat zajmuje się dydaktyką w zakresie teorii fotografii, komunikacji wizualnej oraz fotografii studyjnej. Jest wykładowcą w Katedrze Fotografii i Genologii na Wydziale Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii Uniwersytetu Warszawskiego a także w Zespole Szkół Fototechnicznych w Warszawie. Jest kuratorem wystaw i koordynatorem projektów artystyczno-społecznych z udziałem młodzieży z ZSF.
Swoje prace prezentowała na wystawach indywidualnych i zbiorowych.
Realizuje autorskie projekty z obszaru fotografii kreacyjnej i dokumentalnej. Inspiracje czerpie z literatury i malarstwa, a motywami przewodnimi jej twórczości są przede wszystkim przestrzeń i przedmiot. Wykorzystuje różne techniki obrazowania. Często stosuje długie ekspozycje, co umożliwia jej montaż i swobodne konstruowanie elementów obrazu. Jej prace są refleksyjne, emanują prostotą i spokojem, są zapisem ulotności zdarzeń, umożliwiają kontemplację prostych form materii, ich kształtów i znaczeń. Relacje obiektów w przestrzeni, odsyłają do „miejsc” pomiędzy rzeczywistością i fikcją. Ważnym obszarem jej fotograficznych aktywności jest zapis z podróży i codzienności, który realizuje w sposób ciągły od kilku lat. Więcej na stronie autorskiej.
Mirosław Kilijańczyk rocznik ‘76, urodzony i mieszkający w Warszawie.
Wprowadzający do Okręgu Warszawskiego: Włodzimierz Krzemiński i Zbigniew Furman.
Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, na kierunku Realizacja Obrazu Filmowego, Telewizyjnego i Fotografia, w zakresie fotografii.
Od 2009 roku nauczyciel fotograficznych i filmowych przedmiotów zawodowych w Zespole Szkół Fototechnicznych w Warszawie. Od 2011 roku wykładowca w katedrze Fotografii i Genologii Dziennikarskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Koordynator kilkunastu młodzieżowych projektów edukacyjnych, krajowych i międzynarodowych.
Uzyskał stypendium dla osób zajmujących się twórczością artystyczną, upowszechnianiem kultury i opieką nad zabytkami na rok 2018, przyznane przez Urząd Dzielnicy Warszawa Ursynów. Stypendium zostało przyznane na projekt pod nazwą „Órsynuf – portret nieznany, kontynuacja”. Jego projekty fotograficzne związane są przede wszystkim z fotografią dokumentalną mającą charakter społeczny.
Więcej na stronie autorskiej. Obok prezentujemy prace cyklu „Órsynuf – portret nieznany”, który rozpoczął się w 40 lecie powstania jednego z największych osiedli mieszkaniowych, jakim jest warszawska dzielnica Ursynów. Fotografie przedstawiają mieszkańców ursynowskiego blokowiska, wnętrza ich domów, czasem ich pasje.
Wiesław Kościukiewicz, rocznik '56 urodzony w Górze, mieszka i pracuje w Warszawie / Wrocławiu. Wprowadzający do Okręgu Warszawskiego: Zbigniew Furman i Wiesław Mariusz Zieliński.
Absolwent matematyki na Uniwersytecie Wrocławskim. Przedsiębiorca, menadżer i fotograf. Członek Związku Polskich Fotografów Przyrody od 2015 roku. Jego fotografie przyrody były wielokrotnie nagradzane w konkursach. Jest autorem i współautorem wielu wystaw fotografii przyrodniczej, z których najważniejsza to „Obrazy z bezludzia” prezentowana w Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego.
Stara się tworzyć obrazy w plenerze oraz ograniczać edycję zdjęć do zmian stosowanych w fotografii tradycyjnej, aby bez drastycznej ingerencji uzyskać oczekiwany efekt. Jego celem jest wzmocnienie przekazywanych emocji tak, aby wraz z realizmem były zgodne z subiektywną wizją i stanowiły ilustracje do baśni. Drzewa i las stanowią dla niego główne inspiracje fotograficzne. Więcej na stronie autorskiej.