Organizatorzy: Miasto Radzyń, Radzyński Ośrodek Kultury i Radzyński Klub Fotograficzny
Sala Kina Oranżeria, Pałac Potockich, Radzyński Ośrodek Kultury
środa 13 czerwca, piątek 15 czerwca i sobota 16 czerwca 2018
Wykłady, warsztaty, sesje plenerowe, pokazy, wystawy i spotkania autorskie…
Dzień pierwszy - środa 13 czerwca
FOTOGRAFIA – SPOSÓB NA CIEKAWE ŻYCIE
(dla uczniów klas V i VI szkół podstawowych oraz klas gimnazjalnych) + wszyscy chętni
sala kina Oranżeria – każdy uczestnik przynosi aparat fotograficzny lub telefon komórkowy
9:00 – 9:45 wykład, techniczne aspekty fotografii
9:45 – 11:00 plenerowe studio fotografii
11:45 – 13:00 plener – portret miasta
Zajęcia poprowadzi Maks Skrzeczkowski - magister sztuki, fotograf, podróżnik, wykładowca na Podyplomowych Studiach Fotografii oraz na Wydziale Politologii (UMCS), a także w Lubelskiej Szkole Sztuki i Projektowania, fotoreporter magazynu „Lajf”, międzynarodowy obserwator wyborów prezydenckich na Ukrainie (2004), animator kultury – organizator licznych imprez fotograficznych oraz pokazów podróżniczych, koordynator projektu Akademia Odkryć Fotograficznych (prowadzonego w Centrum Kultury w Lublinie przez Pracownię Promocji Dziedzictwa Kulturowego).
Wielokrotnie wyróżniony i nagradzany w konkursach fotograficznych oraz za działania w dziedzinie kultury. Zasiadał w jury licznych konkursów fotograficznych. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Historii Fotografii w Krakowie. Mieszka i pracuje w Kazimierzu Dolnym.
Dzień drugi - piątek 15 czerwca
FOTOGRAFIA PRZYRODNICZA
Warsztaty fotograficzne dla wszystkich chętnych (bezpłatne)
Pałac Potockich w Radzyniu Podlaskim, 10:00 – 19:00
Zajęcia poprowadzi Rafał Siek:
Sprzęt fotograficzny i techniki fotografowania w fotografii przyrodniczej: * Aparaty_fotograficzne (budowa, ustawienia, obsługa, tryby pracy, korekcje) * Obiektywy (rodzaje, jasność, przysłona, rozdzielczość, rozmycie tła, błędy optyczne) * Lampy błyskowe (zasada działania, pomiar światła,
praca w różnych trybach) * Statywy i głowice (rodzaje i budowa – po co dźwigać dodatkowe kilogramy) * Dodatkowe akcesoria * Własna technika twórcza * Fotografowanie dzikich zwierząt – techniki i metody: * Logistyka i budowa ukryć * Lekcja cierpliwości i pokory Kompozycja, kadr, perspektywa, głębia ostrości, światło, kolor: * Sposób zapisu obrazu * Komputer, karta graficzna, monitor * Obróbka RAW
* Cyfrowa obróbka zdjęć * Archiwizacja
Przez cały dzień będzie można oglądać wystawę fotografii Wiesławy Bajko „Ptaki Polski”
w Pałacu Potockich w Radzyniu Podlaskim.
18: 30 – po zachodzie słońca
Warsztaty terenowe - sesja pejzażowa. Zajęcia praktyczne - omówienie zdjęć uczestników. Pokazy diaporam.
Od 20: 00 do późnych godzin nocnych rozmowy o fotografii i prezentacje autorskie uczesteników warsztatów i gości (materiał należy przynieść na pendrivie)
Uwaga – w noc z piątku na sobotę 15/16 czerwca, jedyna możliwość przenocowania w Pałacu Potockich w warunkach polowych. Organizatorzy zapewniają dach nad głową w salach kilkuosobowych, dostęp do toalety i materac. Nie mają niestety wpływu na pojewienie się białej damy przechadzajacej się po pałacowych komnatach.
Wyżywienie we własnym zakresie.
Zajęcia poprowadzi Rafał Siek - pochodzi z Lubelszczyzny. Absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki Lubelskiej. Członek Lubelskiego Towarzystwa Ornitologicznego, Związku Polskich Fotografów Przyrody Okręg Roztoczańsko-Podkarpacki i członek-założyciel stowarzyszenia EUROKRESY.
Od 1995 roku posiada uprawnienia do wstępu na teren rezerwatów przyrody oraz do fotografowania i filmowania najrzadszych gatunków zwierząt występujących w Polsce. Autor wystaw indywidualnych i zbiorowych, pokazów i diaporam. Zdjęcia jego autorstwa publikowane są w różnego rodzaju albumach m.in. „Skarby Naszej Przyrody”, „W Lasach Podkarpacia”, „Poleski Park Narodowy”, „Atlas Zwierząt Chronionych”; książkach „Ujście Wisły”, „Dolina Środkowej Wisły”, „Ptaki Polski”, „Ptaki Lubelszczyzny”, „Przyroda Polesia”; przewodnikach, licznych kalendarzach czy na plakatach promujących polską przyrodę. Współautor albumu „Małopolski Przełom Wisły z lotu ptaka”. Współpracuje z redakcjami czasopism o tematyce przyrodniczej.
W 2007 roku zdobył tytuł Fotografa Roku ZPFP ORP. W latach 2005 – 2010 współpracował z firmą KRUK Artura Tabora jako operator kamery w filmie przyrodniczym.
„Fotografowanie przyrody to dla mnie najwspanialsza przygoda i sens życia. To możliwość spełniania się w wielu dziedzinach. Buduję najprzeróżniejsze ukrycia, aby potem powiesić je w koronach drzew lub na szczycie aluminiowej drabiny. Inne zaś umieszczam na pontonie czy dachu samochodu. Potem siedzę w nich po kilkanaście a nawet kilkadziesiąt godzin, stając się w ten sposób niewidoczny dla zwierząt. Przemierzam setki kilometrów by spotykać ciekawych ludzi lub w samotności mieszkać tydzień na bagnach. Często oglądam wschody i zachody słońca i dziękuję Panu Bogu, że mogę przebywać w różnych przepięknych miejscach.” Wiesława Bajko autorka wystawy – pisze o sobie - „Przyroda mnie ciekawiła właściwie od zawsze, natomiast ptaki i ich fotografowanie dopiero od lat dziesięciu, za sprawą dzięcioła zielonego, któremu fotografię zrobiła córka. Bardzo wtedy zapragnęłam także takie zdjęcie zrobić i długo to trwało zanim marzenie się spełniło. Najpierw musiałam opanować sztukę fotografowania, trwa to do dziś zresztą, bo nadal się uczę. Poznawałam i poznaję wiele gatunków ptaków, o istnieniu których nie miałam pojęcia, ich wygląd, nazwy, zwyczaje, środowisko. Pasjonuję się fotografią ptaków od tylu lat, a nadal bardzo mnie to hobby pochłania, podziwiam wszystkie ptaki od mysikrólika do bielika i chcę rozwijać swoje umiejętności, by ich piękno oddawać jak najlepiej.”
Dzień trzeci - sobota 16 czerwca 2018
SPOTKANIE Z TWÓRCZOŚCIĄ ARTURA TABORA
Spotkanie otwarte dla wszystkich chętnych
14: 00 – Sala kameralna nr 13 Radzyńskiego Ośrodka Kultury
Dzień poświęcony Arturowi Taborowi i jego twórczości fotograficznej i filmowej, prowadzenie – Jolanta Tabor.
W programie. film „Bug - pejzaż nostalgiczny” 40 min., rozmowa „Moja droga życia - Artur Tabor” 25 min.
Możliwość zakupu filmów i albumów Artura Tabora
17: 00 – otwarcie wystawy fotografii Artura Tabora „Te co skaczą i fruwają”.
Galeria Oranżeria Radzyńskiego Ośrodka Kultury, ul. Jana Pawła II 4
Autor Artur Tabor ostatnie lata poświęcił na dokumentowanie nadbużańskiego świata, świata ludzi związanych z rzeką, który pomału zanika - coraz mniej koni, krów, drewnianych łódek, chat krytych strzechą... Na pokaz multimedialny pt. „Bug. Pejzaż nostalgiczny” składają się czarno-białe zdjęcia i teksty autorstwa Artura Tabora, pochodzące z albumu pod tym samym tytułem.
Autor przedstawia dolinę rzeki Bug od wczesnych lat 80-tych po dzień dzisiejszy. Wiele tematów jest już nie do powtórzenia: odeszli ludzie, zniknęły praktycznie wszystkie chaty kryte strzechą. Wieś nadbużańska powoli traci swój charakter, coraz mniej drewnianych domów, koni i krów. To co kiedyś było dla autora tłem w fotografii przyrodniczej zaczęło szybko znikać. Ludzi żyjących w dolinie Bugu Artur Tabor fotografował od zawsze ale dopiero w ostatnich latach poświęcił im więcej czasu, odkrywając przy tym samego siebie. Książka i pokaz ma charakter osobisty i zamieszczone w niej teksty opisują spotkania z ludźmi i nadbużańską krainę. „Bug - magia rzeki i ludzi. Historia mojej fascynacji tą rzeką to również historia mojego życia, które splata się z Bugiem. Woda zawsze mnie fascynowała ale początkowo nie zdawałem sobie z tego sprawy. Nad rzekami czuję się najlepiej, otwarta przestrzeń mnie uspokaja, a zapach wody i błota koi zmysły. Jeszcze w szkole średniej czytałem w książkach o Bugu, rzece dzikiej i nieuregulowanej, płynącej na naszych wschodnich ziemiach. Coś mnie tam ciągnęło. W pewnym wieku nie analizuje się tych odczuć, po prostu się działa. Ja też tak zrobiłem i pewnego letniego dnia z bratem i grupą przyjaciół wsiedliśmy na rowery i spod Radomia pojechaliśmy nad Bug do Mołożewa (ponad 200 km). Do dziś pamiętam jak ją ujrzałem, rzekę moich marzeń….” (fragment tekstu autora)
W rozmowie „Moja droga życia” autor opowiada początkach fotografii, o pierwszych ciemniach i wywoływaniu zdjęć czarno-białych. Opowiada o emocjach w fotografii, o przygotowaniach do pracy w terenie, o drodze do zrobienia wymarzonego zdjęcia. Rozmowa ta, jest to przede wszystkim opowieść o fotografii jako drodze życia, którą Artur Tabor wybrał lub która jego wybrała.
Artur Tabor (1968-2010) Jeden z najwybitniejszych polskich fotografów przyrody. Urodził się w Radomiu w 1968 r. Ukończył Akademię Podlaską w Siedlcach. Od młodości był zafascynowany twórczością Włodzimierza Puchalskiego, który był dla niego niedościgłym wzorem.
Fotografia przyrodnicza była wielką pasja jego życia. Przez wiele lat współpracował z czasopismami o tematyce przyrodniczej w Polsce, takimi jak m.in. Zwierzaki, Echa Leśne, Głos Lasu, Brać Łowiecka, Łowiec Polski, National Geographic, oraz agencjami zachodnimi m.in. z BBC (Nature Picture Library). Specjalizował się w fotografowaniu i filmowaniu zwierząt w ich naturalnym środowisku, szczególnie ptaków. Na podglądaniu przyrody spędzał kilka miesięcy w roku budując specjalne ukrycia w koronach drzew, wśród wodnych szuwarów lub wkopując się w ziemię - jak sam mówił, bawił się w Indian będąc dorosłym.
Od 1998 roku zajmował się realizacją filmów o tematyce przyrodniczej. W 2001 roku zrealizował film „Podlaski Przełom Bugu”, który w 2002 roku zdobył I nagrodę na ogólnopolskim przeglądzie filmów o tematyce ekologicznej w Przysieku koło Torunia. W kolejnych latach powstały filmy przyrodnicze: „Nadbużański Park Krajobrazowy”, „Góry Stołowe”, „Dolina Krasnej”, „W obronie rzeki”. W 2005 ukończył dwa kolejne filmy „W krainie Jodły, Buka i Tarpana” oraz „Małopolski Przełom Wisły”.
Był członkiem Związku Polskich Fotografów Przyrody, laureatem wielu nagród, m.in. Ludomira Benedyktowicza w dziedzinie artystycznej, Grand Prix w konkursie fotograficznym „Łowca Polskiego” im. Włodzimierza Puchalskiego oraz nagrody w Konkursie Polskiej Fotografii Prasowej. Jego prace można było podziwiać na wielu zbiorowych i indywidualnych wystaw fotograficznych. W roku 2002 wystawa indywidualna Artura pt. „Te co skaczą i latają” zdobyła I nagrodę przyznaną przez jury fotografików na Międzynarodowym Festiwalu Mikrosfera w Białowieży.
Był autorem wspaniałych albumów fotograficznych „Bug. Nadbużańskie Podlasie”, „Z Bliska i Z Daleka. Piła i Okolice”, „Kathmandu-Szkice” oraz „Królestwo Dzikich Gęsi” (wspólny projekt z Przemysławem Szymońskim), „Bug - pejzaż nostalgiczny”, „Wisła - królowa rzek”. Jego najwybitniejszym dziełem był album „Sowy Polski”, do którego zbierał materiał ponad 8 lat. O skali fotograficznej trudności tego projektu świadczy fakt, że większość sów to ptaki prowadzące nocny tryb życia i dlatego ich fotografowanie wymaga oprócz wielkich umiejętności również wyjątkowego zaangażowania i pracowitości. Książka nawiązuje do słynnych albumów Włodzimierza Puchalskiego i oprócz zdjęć zawiera dużo informacji poświęconych każdemu gatunkowi oraz opisy przygód jakie spotkały Artura podczas pracy nad albumem. Książka stała się bestsellerem na naszym rynku i cały jej nakład rozszedł sie błyskawicznie.
Wszyscy, którzy mieli okazję poznać go osobiście podkreślają jego pogodę ducha i entuzjazm. Ze swadą opowiadał o swojej pasji, o przygodach, o ukochanym Bugu. Wraz z Tomaszem Kłosowskim popularyzował polska przyrodę w dokumentalnym cyklu TVP „Dzika Polska”.
Artur Tabor zginął tragicznie 2 lipca 2010 roku podczas wyprawy w Mongolii. W uznaniu zasług Senat Rzeczypospolitej Polskiej odznaczył pośmiertnie Artura Tabora medalem „Dobro Rzeczypospolitej Najwyższym Prawem”. Medal przekazał rodzinie senator Stanisław Gorczyca.
18: 00 – otwarcie wystawy fotografii Grzegorza Pawlaka i Edwarda Hartwiga
„Historia nie do zapomnienia”
Galeria Oranżeria Radzyńskiego Ośrodka Kultury, ul. Jana Pawła II 4
Grzegorz Pawlak - z zawodu urzędnik, z zamiłowania fotograf, samouk. Członek Fotoklubu Rzeczpospolitej Polskiej oraz Lubelskiego Towarzystwa Fotograficznego (w latach 2011-2013 pełnił funkcję Prezesa, od 2014 roku członek Rady Artystycznej LTF).
Pisze o sobie: „Fotografuję wszystko co nas otacza, a czego na co dzień nie zauważamy bądź ignorujemy, przechodząc obok obojętnie. Z aparatem praktycznie się nie rozstaję, mam go zawsze przy sobie gotowego do zarejestrowania czegoś wartego pokazania. Chodząc z aparatem, nie szukam czegoś szczególnego, ale zawsze jest coś co mnie zaintryguje, wtedy to uwieczniam. Rozglądam się w poszukiwaniu nowych form, ciekawych zestawień, zdarzeń, a znaleźć mogę człowieka, architekturę, światłocień. Poza prezentacją własnej twórczości często pełnię rolę jurora w konkursach fotograficznych, kuratora lub pomysłodawcy wystaw i przedsięwzięć kulturalnych. Moje fotografie były prezentowane w albumach fotograficznych, a także posłużyły jako ilustracje artykułów o Lublinie w wielu czasopismach o zasięgu lokalnym jak i ogólnopolskim. W roku 2016 otrzymałem gratulacje Zarządu Województwa Lubelskiego „za stałą obecność w życiu kulturalnym regionu”.
Edward Hartwig - wybitny fotografik, urodzony 6 września 1909 roku w Moskwie, zmarł 28 października 2003 roku w Warszawie. Wywarł duży wpływ na rozwój polskiej fotografii w latach 60. i 70.
Członek ZPAF (w tym członek honorowy), wielokrotny przewodniczący Rady Artystycznej. Syn Ludwika, również fotografa, właściciela zakładu fotograficznego; właśnie od niego uczył się tajników profesji. W 1918, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, wraz z rodziną przyjechał w nowe jej granice i zamieszkał w Lublinie. W latach 20., pod wpływem Jana Bułhaka, fotografował pejzaże, tworzył jednak prace odmienne: nastrojowe i tajemnicze, co przydało mu przydomek „mglarza”. W latach 30. studiował w wiedeńskim Instytucie Graficznym pod kierunkiem Rudolfa Kopitza. Wiele jego wczesnych prac nie ocalało z wojennej pożogi, gdyż dom Hartwigów zniszczyła bomba.
Dalsze okresy jego twórczości obejmowały łączenie elementów graficznych z fotografią realistyczną,
a od lat 70. eksperymenty z kolorem, kontynuowane w latach 90. (wówczas pojawiła się w jego twórczości fotografia abstrakcyjna).
Pierwszą wystawę indywidualną miał już w 1929. Był aktywny niemal do końca życia. W 1947 był jednym z założycieli Związku Polskich Artystów Fotografików i przeżył wszystkich współzałożycieli. Przez FIAP został uhonorowany najwyższym tytułem: Honoraire Excellence FIAP, był też laureatem licznych nagród i odznaczeń państwowych, otrzymał m.in. Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Nagrodę Miasta Stołecznego Warszawy(1997), zdobył medal na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie (1960) za fotografię sportową. Został zaproszony do udziału w prestiżowej prezentacji „Dziesięciu Fotografików Świata”. Trzykrotnie miał wystawę retrospektywną w Zachęcie. Jego twórczość prezentowano w USA, Japonii, europejskich stolicach, trafiła do zagranicznych i polskich kolekcji. Autor albumów, m.in. Wariacje fotograficzne, Fotografika. W 1994 roku TVP zrealizowała filmy „Hartwig” oraz „I co dalej, panie Hartwig” – oba w reżyserii Adama Kulika.