DZIĘKUJĘ ZA KAŻDE NOWE RANO - XXIII Doroczna Wystawa Studium Fotografii ZPAF 2023/24

Jak co roku Studium prezentuje prace swoich słuchaczy.
XXIII Doroczna Wystawa obejmuje prace absolwentów roku pierwszego i drugiego - jej autorzy:
Rok 1: Alena Fiadotava, Piotr Jackowski, Adam Kasperkiewicz, Maksymilian Kiemaczyński, Magdalena Klopott, Agnieszka Kolasa, Łukasz Kowalski, Karina Krużyk, Karolina Napiórkowska, Arkadiusz Ograbek, Piotr Pawlak, Zbigniew Pawłowski, Jakub Postek, Daniel Wiśniewski, Dominika Zajączkowska.   
Rok 2: Iwona Bal, Zofia Dusza, Katarzyna Jackiewicz, Barbara Jacyniewicz, Magdalena Jóźwiak, Wojciech Kawa, Ekaterina Konsulova, Kaja Krawczyk, Maria Książek, Michał Łagowski, Agata Marcysiak, Roman Otrembski,
Agata Rząsowska-Grabicka, Andrzej Żmudzki.

Dziękuję za każde nowe rano, bo ciągle jestem, dalej trwam! Czy dobrze mi? Gdy się budzę, tego jeszcze nie wiem, ale już widzę, słyszę i czuję. Więc jestem! Nie ma znaczenia, czy najpierw postawię na ziemi lewą czy prawą stopę, bo to ja buduję moje kolejne rano a nie zabobonny przesąd. No chyba, że jestem leniwy i zostawiam to, co ma nadejść nieodgadnionemu losowi. Choć czasem, szczęśliwie rzadko, zdarza się i tak, że to nowe dzieje się samo i nic nie można na to poradzić. Ale i tak dzięki, bo nadal jestem, a świat i życie kolejnego dnia otwierają się przede mną.
Dziękuję za każde nowe rano  to temat przewodni prac będących wizualnym podsumowaniem kolejnego roku edukacji w Studium Fotografii ZPAF. Na wystawę składają się prace słuchaczy I i II roku, realizowane w czasie semestru wiosennego, gdy nowa, ożywcza energia ogarnia ludzi po zimowym spowolnieniu. Tę moc widać w pracach eksponowanych na wystawie.
Co z nich wynika? Po pierwsze, sprawne opanowanie warsztatu. Widać to po szerokim wachlarzu wykorzystanych technik. Dominuje ta najbardziej współczesna – cyfrowa, bo bardzo często była właściwą dla dobrego zaprezentowania podjętego indywidualnie tematu. Gdy jednak trzeba było sięgnąć po zapis analogowy, czy odbitkę wykonaną techniką cyjanotypii lub inną historyczną techniką, to też nie stanowiło to żadnego ograniczenia. To warsztat, którego opanowanie wydaje się być oczywiste. Jednak znacznie ważniejsza jest ta druga strona prowadząca do powstania prac. To intelektualne i emocjonalne zanurzenie się w temacie, by znaleźć swoją własną, autentyczną interpretację hasła przewodniego.
Odpowiedzi są skrajnie różne, tak jak sytuacja każdego z autorów. Mimo dziękowania za każde nowe rano, nie sama radość towarzyszyła autorom po przebudzeniu. I te bardzo różnorodne refleksje, od pogody ducha, szczęśliwości czy tylko zwykłego zadowolenia, że przede mną kolejny nowy dzień, po smutek z niemożliwości przekroczenia rozpostartej przed nami bariery czy zwątpienia, a nawet strachu przed tym, co może mnie czekać, przed niewiadomą. Rozmaitość refleksji i oryginalność autorskich wizji prowadzą do szerokiego i niejednokrotnie dyskusyjnego ukazania podjętego tematu. Niektóre są o bardzo kameralnym charakterze, skupione na zdecydowanie osobistym opowiadaniu o własnych doświadczeniach, inne to ogólniejsze dzielenie się wspólnotowym przeżywaniem czasu przez większą zbiorowość. Jak zawsze wystawa jest zaproszeniem do budowania przez widzów własnych refleksji o ich codziennym nowym poranku, a materiał prezentowany na wystawie jest dobrym impulsem do takiego działania.
Kurator wystawy - Andrzej Zygmuntowicz