Alexander Glyadyelov urodził się w 1956 roku w Legnicy w rodzinie radzieckiego oficera. Jego rodzice poznali się w Świdnicy.
Po 60 latach, w roku 2017, już jako rozpoznawalny w świecie fotograf przybył na Dni Fotografii do Świdnicy z wystawą LOS. Zadzwonił do mnie z miasta, w którym się urodził. Mówił, że siedzi sobie sam na kamyczku, pije małą wódeczkę.
Patrzy na swój dom, widzi swoje tu spędzone dni, myśli kim był dla nas i kim jest...
Przed oczami stanął mi film Waldemara Krzystka Mała Moskwa. Obaj byliśmy wzruszeni.
W 2004 roku po wystawie w Starej Galerii ZPAF w Warszawie, Sasza został zaproszony do znanej Galerii za Kratą w Areszcie Śledczym w Kielcach. Miałem okazję towarzyszyć mu w oprowadzaniu przez wychowawcę po areszcie, po celach. Byliśmy przez niego ostrzegani, że niektórzy osadzeni mogą być niebezpieczni. Działo się jednak coś niezwykłego. W kontakcie z Saszą, nawet ci agresywni więźniowie, od razu nabierali do niego szacunku i zaufania. Byli chętni do rozmowy, ba, nawet pozwalali się fotografować. Dla wychowawcy było to niepojęte. Zdarzenie to utwierdziło mnie w przekonaniu, że nie tylko warsztat, znajomość tematu, ale przede wszystkim określone cechy osobowości pozwalają na przekonujące realizacje tematów, w których centrum jest człowiek. Tworzy to podstawy do uznania wiarygodności przekazu. Glyadyelova, jak i większość poznanych przeze mnie fotografów trudnych spraw, cechuje niezwykłe panowanie nad emocjami, są wewnętrznie skupieni, oszczędni w słowach. U autora tej wystawy krzyk, empatia objawia się na fotografiach, bo nie można być obojętnym na los dzieci niepotrzebnych, gnieżdżących się w kanałach, popadających w narkomanię i prostytucję. Sasza nie fotografuje drastycznych scen dla splendoru, sensacji. Są to wieloletnie projekty, socjologiczne zapisy sytuacji w jakich znajdują się dzieci, pacjenci zakładów psychiatrycznych, więźniowie.
Fotografie Glyadyelova są wykorzystywane przez organizacje międzynarodowe, takie jak: MSF, The Global Fund, WHO, UNAIDS i UNICEF. Autor współpracuje z najważniejszymi światowymi agencjami fotograficznymi, jest zaprzyjaźniony z rodziną fotoreporterów wojennych. Jego relacja z kijowskiego Majdanu (autor mieszka w Kijowie) posiada tragiczny urok obrazów batalistycznych. Noc, ostre światło są czynnikami potęgującymi w naszej psychice bezmiar grozy bratobójczej walki. Patrzymy w oczy bojowników i w oczy ich potencjalnych zabójców. Człowiek człowiekowi gotuje ten LOS.
Jeszcze pół wieku temu jedna fotografia potrafiła zmienić świat, systemy społeczne. Stało się to za sprawą fotoreportera Nicka Uta
i jego słynnego zdjęcia Napalm girl. Można ubolewać, że współcześnie tego typu fotografie widzimy jedynie na wystawach, ewentualnie w albumach. Wszechobecna, skomercjalizowana prasa nastawiona jest na życzenia reklamodawców, którzy nie chcą sąsiedztwa zdjęć trudnych. Jesteśmy zubożeni o pogłębioną refleksję jaką umożliwia nam obraz fotograficzny, do którego możemy powrócić w każdej chwili i miejscu. Fotografia może być jak trzymająca w napięciu, mądra książka. Nie zastąpi jej ulotna, migocząca relacja telewizyjna.
A także wszechobecna, najczęściej pozbawiona jakiejkolwiek głębszych wartości, modna ostatnio tzw. streetowa fotografia nie zastąpi bressonowskiej koncepcji decydującego momentu i rzetelnego fotoreportażu. Alexander Glyadyelov poprzez prezentowaną wystawę odwołuje się do uniwersalizmu i empatii widza. Ostrzega, ty również możesz, wbrew swojej woli, stać się bohaterem moich fotografii.
Kurator wystawy Sergiusz Sachno, prof. WSSiP

Aleksandr Glyadyelov
Urodził się w Legnicy, w rodzinie oficera Armii Radzieckiej. Studiował optykę na Politechnice w Kijowie. W późniejszym okresie samodzielnie studiował fotografię, a w roku 1985 zaczął pracę jako niezależny fotoreporter. Dużo podróżował po ówczesnym Związku Radzieckim fotografując Ukrainę, Rosję, Mołdawię, Kirgistan, Uzbekistan, Tadżykistan, Turkmenistan, Gruzję, Azerbejdżan, Armenię i Litwę. Fotografował również Polskę, Czechy, Francję, Szwajcarię, Stany Zjednoczone, Somalię, Południowy Sudan, Kenię i Królestwo Suazi. Relacjonował zbrojne konflikty w Mołdawii (gdzie został ranny), Górskim Karabachu, Czeczenii i Ukrainie (gdzie ponownie został ranny). Od roku 1996 Glyadyelov skupia się głównie na długoterminowych projektach dokumentalnych poruszających problematykę społecznie wykorzystywanych dzieci, epidemii HIV/AIDS wśród osób uzależnionych od narkotyków dożylnych oraz na sytuacji więzień poradzieckich. Prace Glyadyelova są wykorzystywane przez organizacje międzynarodowe, takie jak: MSF, The Global Fund, WHO, UNAIDS i UNICEF. Jest autorem ponad 30 wystaw autorskich. Zdobył Grand-Prix w Ukrpressphoto-97, Hasselblad Prize na konkursie European Photography w Vevey (Switzerland) in 1998, Mother-Jones 2001 Medal of Excellence, „Moving Walls 2002” OSI, Nowy Jork. Jego prace pojawiły się w publikacjach – „Here and Now”, wydawnictwo Blank-Press, Kijów, 2001, „Pandemic: Facing AIDS”, Umbrage Editions, Nowy Jork, USA, 2003 (projekt zbiorowy), „Interview With a Hope”, Blank-Press edition, Kijów, 2006, „The Prison Within”, Pente 10Lisbon, 2009. W 2000 roku powstał film dokumentalny o Aleksandrze Glyadyelovie – Derriere la page series: ENFANTS DES RUES d’UKRAINE, Coup d’oeil/Arte, Metropolis, 7 min, Paris. Więcej na stronie autorskiej.