7.03. - 6.05.2016
Stara Galeria ZPAF
Plac Zamkowy 8, Warszawa
Wernisaż wystawy
w poniedziałek 7 marca godz. 18:00
Wystawa czynna
do 6 maja 2016
poniedziałek - piątek w godz. 12-18
sobota - niedziela w godz. 14-18
Organizator
Okręg Warszawski ZPAF
Autor o projekcie:
"Na Dolnym Śląsku zamieszkałem w latach 1974-75; wtedy też zrobiłem pierwsze zdjęcia w okolicach Jeleniej Góry i w Wałbrzychu.
W roku 1979 wykonałem serię zdjęć przedstawiających przemysłowy krajobraz Wałbrzycha, a w roku 1983 większy cykl fotografii dokumentujący małe dolnośląskie miasteczka głównie w rejonie Pogórza Sudeckiego i Kotliny Kłodzkiej.
Miasta te w wyniku przesiedleń po II Wojnie Światowej zostały zamieszkane przez ludność przybyłą ze wschodu, nienawykłą do życia w miastach i w murowanych domach. Solidne poniemieckie budynki popadały w ruinę, a ich mieszkańcy nie potrafili, lub też niepewni własnego jutra, nie chcieli się nimi zajmować. Bieda, apatia, prowincjonalna nuda, tak wyglądały dolnośląskie miasta w roku 1983.
W roku 2013, czyli 30 lat później, wróciłem do tego tematu i ponownie fotografowałem te same miejscowości, rejestrując zmiany jakie w nich zaszły. Moje pierwsze wyjazdy po 30-letniej przerwie wykazały, że zmian tych jest wiele. Centra miast są przeważnie odnowione, jest wiele nowych sklepów, drobnych punktów usługowych, kolorowych reklam, jednak tu i ówdzie nadal straszą zrujnowane kamienice, czy zdewastowane poniemieckie fabryczki. W Wałbrzychu po zlikwidowaniu wszystkich kopalń zaniedbane są całe dzielnice.
Niektóre stare robotnicze osiedla dosłownie rozsypują się, a ich mieszkańcy najczęściej są bezrobotni. Jednak i tu widać przejawy drobnej przedsiębiorczości. Praca ta mieści się w ramach moich wieloletnich zainteresowań Śląskiem, zarówno Górnym jaki i Dolnym. Region Dolnego Śląska jest ciągle mało znany (z wyjątkiem Wrocławia i kilku miejscowości turystycznych). Jest to region piękny, lecz zaniedbany, z interesującą architekturą, śladami dawnej kultury materialnej, leżący na styku kultur: polskiej, czeskiej i niemieckiej."
Michał Cała urodził się w 1948 roku w Toruniu. W roku 1973, w trakcie studiów na Politechnice Warszawskiej rozpoczął swoją pracę twórczą w dziedzinie fotografii. Od 1984 roku jest członkiem Okręgu Śląskiego Związku Polskich Artystów Fotografików.
W latach 1977–1995 zamieszkał w Tychach i poświęcił się fotografowaniu śląskiego krajobrazu.
Jego wystawa „Śląsk” była eksponowana w wielu galeriach w Polsce i za granicą, a także w ramach festiwali „2. Foto Festival Mannheim Ludwigshafen Heidelberg” (2007) oraz „Noorderlicht” (2008) w Holandii. W roku 2007 wziął udział w wystawie pt. „Polska fotografia w XX wieku” (Warszawa, Wilno). Również w roku 2007 o autorze i jego śląskich zdjęciach napisał brytyjski magazyn Foto8 oraz British Journal of Photography. Autor dwukrotnie otrzymał Grand Prix na Biennale Krajobrazu Polskiego w Kielcach w 1979 i 1983 roku. Zajął I miejsce w konkursie Pilsner IPA – Los Angeles 2007 w kategorii „Industrial”. Jego fotografie były publikowane w albumach zbiorowych: „Antologia fotografii polskiej 1839-1989”, „Mistrzowie polskiego pejzażu”, „Polska fotografia w XX wieku”, a także w albumach indywidualnych: „Śląsk” - Wyd. Baturo 1996, „Śląsk” - Wyd. Galeria Zderzak 2006, „Śląsk i Galicja” - Wyd. Muzeum Historii Fotografii w Krakowie 2015. W latach 2012-2013, w ramach stypendium z budżetu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego zrealizował projekt „Dolny Śląsk – miasta i miasteczka”. Obecnie mieszka w Bielsku-Białej.