6.06. - 1.07.2017
Stara Galeria ZPAF
Plac Zamkowy 8, Warszawa
Wernisaż wystawy
we wtorek 6 czerwca 2017
o godz. 19:15
Wystawa czynna
do 1 lipca 2017
poniedziałek - piątek w godz. 12-18
sobota - niedziela w godz. 14-18
Organizator
Okręg Warszawski ZPAF
Partner wystawy
Sponsor wystawy
B l i ż e j
Usama, Muhammad, Ammar, Yasser, Kamil,
Jarob, Ismail, Aminullah, Ahmed, Muhammad,
Mortaza, Abdullah, Mustafa, Abdullah, Mazzin,
Hezha, Maria, Mohand, Mahmude, Luay,
Abdulkrem, Fazlullah, Sdiga, Ahmed, Youssef,
Rafat, Hamid, Zabit, Elham, Omid, Nabas, Zain…
Informatyk, pracownik biurowy, uczeń, matka,
przedsiębiorca, pielęgniarz, inżynier budownictwa,
student, prawnik, dziennikarz, architekt…
Syria, Irak, Irak, Syria, Afganistan, Syria, Syria,
Afganistan, Afganistan, Afganistan, Afganistan,
Iran, Syria, Syria, Irak, Syria, Syria, Syria, Syria,
Irak, Syria, Syria, Syria, Afganistan, Afganistan,
Kurdystan, Iran, Syria, Iran, Irak, Syria, Irak…
Spotkałam ich w Serbii, w styczniu 2016 roku. Uciekali ze świata, który dobrze znali, do tego, jak im się wydawało, lepszego.
Byli w drodze od kilku, kilkunastu, kilkudziesięciu dni. Dużo za to zapłacili.
Nie pojechałam tam tylko po to, żeby fotografować, ale aparat cały czas miałam przy sobie i kiedy tylko mogłam, robiłam zdjęcia. Żeby nie zapomnieć ich twarzy. Ale najpierw trzeba było tym ludziom pomóc, jeśli był jeszcze moment to porozmawiać. I ewentualnie na końcu można było pomyśleć o zdjęciu. Przeważnie się zgadzali, oprócz kobiet – one praktycznie nigdy (chyba, że z dziećmi). Starałam się zapisywać imiona, miasta, strzępki historii, ale nie było kiedy, gdzie, jak. W ciągu tych 5 dni przez to miejsce przeszło
od 5 do 10 tysięcy ludzi. I chociaż zetknęłam się tylko z ułamkiem, to fakty się wymieszały, zlały, trudno połączyć twarz z imieniem.
Nie było czasu na ustawianie, cyzelowanie kompozycji, czekanie na lepsze światło. Zresztą, to by było nie na miejscu.
Liczyło się tylko to, żeby tych ludzi uwiecznić.
Ludzi takich jak my.
Magdalena Wdowicz-Wierzbowska - (ur. 1979) mieszka i pracuje w Warszawie. Architekt i fotograf niezależny. Absolwentka Studium Fotografii ZPAF, od 2012 roku członek Związku w Okręgu Warszawskim, aktualnie prowadzi Pracownię Portretu w Studium Fotografii ZPAF. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2013) oraz m. st. Warszawy (2015). Brała udział w kilkunastu wystawach - indywidualne: „Tata”, „Po prostu męża mi brakuje”, „Tu mieszkamy”, „Reporterki”. Realizuje własne projekty fotograficzne - z potrzeby serca zajmuje się portretem i dokumentem, a dla czystej przyjemności robi zdjęcia streetowe i lepi z gliny. W roku 2013 wydała swoją pierwszą książkę fotograficzną „Po prostu męża mi brakuje. Spotkania z wdowami”. Miłośniczka jogi i literatury faktu.
Więcej na stronie autorskiej.
Wernisaż wystawy, fot. Arek Blomka