20.12. - 16.01.2019
Stara Galeria ZPAF
Plac Zamkowy 8, Warszawa
Wernisaż wystawy
w czwartek 20 grudnia o godz. 20:00
Wystawa czynna
do 16 stycznia 2019
poniedziałek-piątek w godz. 12-18
sobota-niedziela w godz. 14-18
Galeria Obok ZPAF
Plac Zamkowy 8, Warszawa
Wystawa czynna
do 16 stycznia 2019
wtorek-sobota w godz. 15-19
Galeria Nowe Miejsce
Al. Jerozolimskie 51 lok. 2, W-wa
Wernisaż wystawy
w czwartek 20 grudnia o godz. 19:00
Wystawa czynna
do 16 stycznia 2019
wtorek-niedziela w godz. 15-19
Organizator
Okręg Warszawski ZPAF
Zespół kuratorski
Bożenna Biskupska,
Jolanta Rycerska,
Magdalena Wdowicz-Wierzbowska
Partner wystaw
Dofinansowanie wystaw
Do pobrania:
W trzech warszawskich galeriach oglądać można fotografie i obiekty autorstwa wybitnego artysty, autora licznych projektów fotograficznych, prac video i instalacji.
W ramach cyklu wystaw w Starej Galerii ZPAF prezentowane są m. in. instalacje „Fotowizja” (1981) i „Na srebrnym globie” (2017),
obiekt „Moje formy zapisu”, film „Retransmisja” oraz fotografie z cyklu „Noe”. W Galerii Obok ZPAF do obejrzenia są fotografie i film z cyklu „Fiat 126 P” (1976) oraz pięć obiektów z serii „Moje formy zapisu” (2010). Galeria Nowe Miejsce eksponuje fotografie i film z trzech cykli: „Obiekty chwilowe projekt transformacji” (1989), „Obiekt nietrwały” (1089/90), „Ciągłość nieskończoności” (1983) oraz składającą się z fotografii i kamieni instalację „Obiekty dynamiczne” (2001/2018). Wszystkie prezentowane fotografie i instalacje są oryginalnymi pracami wystawowymi przygotowanymi przez artystę, pochodzą z archiwum rodziny oraz Fundacji In Situ w Sokołowsku. Wystawy powstały we współpracy kuratorskiej zespołu: Bożenny Biskupskiej, Jolanty Rycerskiej i Magdaleny Wdowicz-Wierzbowskiej.
prezentowane zdjęcia pochodzą z Archiwum Fundacji In Situ.
Zygmunt Rytka to wybitny artysta urodzony w 1947 w Warszawie, zmarł 23 marca 2018 roku.
Członek ZPAF od 1979. Artysta intermedialny o tradycji neoawangardowej, posługujący się fotografią, tworzący instalacje.
W latach 70. realizował filmy eksperymentalne, a w 80. video. Od lat 80. związany z łódzkim środowiskiem niezależnym - początkowo Kulturą Zrzuty, potem Galerią Wschodnią, a także z galerią "FF" w Łodzi.
Od tego samego czasu, czyli początku lat 80. wystawiał w Małej Galerii ZPAF-CSW w Warszawie. W latach 70. zajmował się dokumentacją polskiego życia artystycznego. W okresie 1975-77 pracował w Galerii Współczesnej w Warszawie.
Od początku lat 70. wykonywał prace analityczne o tradycji konceptualnej (m.in. Przedziały czasowe), interesował go uniwersalny problem manipulacji (seria Bluff z 1977) dotyczący obrazu telewizyjnego. Łączył tradycję dokumentu i reportażu z ukrytym aspektem analitycznym. Kolejna seria, a zarazem wystawa, pracującego w metodyczny sposób artysty - Holografy przedstawiała wycinki
i "szczątki fotografii" (określenie Rytki) w postaci politycznego wówczas obrazu telewizyjnego.
Fascynował go problem ludzkiego pragnienia panowania nad naturą, której nie można jednak, mimo ciągłych prób, skodyfikować i opanować. Zajmował się zarówno fotografią, jak i filmem, badając, podobnie jak Władysław Strzemiński, możliwości medialne sztuki oraz nasze uwarunkowania biologiczne i możliwości postrzegania rzeczywistości. Jego twórczość zbliżyła się do badań medialnych, jakie podejmowali w tym samym czasie artyści łódzkiego Warsztatu Formy Filmowej, szczególnie Józef Robakowski.
Intelektualnie i teoretycznie twórczość Rytki kształtowała się na kanwie działalności Zbigniewa Dłubaka. W końcu lat 80. rozpoczął, tworzone do końca aktywności twórczej, instalacje. W okresie istnienia Kultury Zrzuty, z którą był związany, wykonywał prace do "Tanga" oraz krótkie filmy. Prześmiewcze i ironiczne zdjęcia poruszały przede wszystkim problem psychozy „państwa wojny”.
Od początku XXI wieku wystawiał instalacje (Obiekty chwilowe - 2001, Obiekty dynamiczne - 2003), które były podsumowaniem dotychczasowych osiągnięć, od „Ciągłości nieskończoności” w formie przestrzennej, przełamującej granice danego medium (przede wszystkim fotografii) do działań mających na celu badanie zmysłu percepcji.
Rytka był współzałożycielem Fundacji Sztuki Współczesnej In Situ. Otrzymał wiele nagród, m.in.: dyplom i medal ZPAF (1997), medal XX-lecia MHF w Krakowie (2007), Nagrodę Specjalną Ministra Kultury (2007), Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2009), Nagrodę im. Katarzyny Kobro (2011). Prace artysty znajdują się w archiwum rodziny artysty, Fundacji In Situ oraz w zbiorach: Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Historii Fotografii w Krakowie, Galerii Studio w Warszawie.
Kuratorki podczas wernisażu W Starej Galerii ZPAF... fot. Maria Krawczyk