Galeria Związku Polskich Artystów Plastyków, ul. Piwna 66/67, Gdańsk
Wernisaż w piątek 10 maja o godz. 18:00, ekspozycja do 31 maja 2019
W programie multimedialna prezentacja
kolekcji „Portrety z wernisaży” i „Najpiękniejsze róże”
W momencie pojawienia się w moim zasięgu technologii cyfrowej (2006) podjąłem próby takich ingerencji w strukturę formalną obrazu fotograficznego, które - poprzez swoistą syntezę - modyfikowałyby jego przekaz. Badania dotyczyły nie tylko wpływu struktury obrazu na jego ekspresję. Interesowała mnie także kwestia reakcji na te prace, w których dokonywałem swoistego ataku na szczególne sacrum, jakim jest twarz ludzka.
Podsumowanie trwających szereg lat eksperymentów (w międzyczasie realizowałem inne projekty) zawarłem w zbiorze „Synthesis”, który składa się z cykli „Szukając siebie samego”, „Kartoteka”, „Portrety biało-czarne”, „Portrety z czerwienią”, „Niepokonani”, „W obliczu przyszłości” oraz „Portrety z gazety”.
Ich wspólnym mianownikiem jest konsekwentna analiza semantycznej zależności pomiędzy formą / znakiem a przekazem / znaczeniem. Eksperymenty polegające na upraszczaniu formy sięgnęły aż do granic op-artu, podczas gdy próby zmierzające do równoległego uzyskania wyrazistego przekazu ugruntowały mnie w przekonaniu, że fotografia czy obraz nigdy nie są jednoznaczne… Zbiór ten stanowi jednak przede wszystkim opowieść o Człowieku pisaną w głębokiej zadumie nad ludzką egzystencją - od jednostki aż po skalę globalną.
Cykl „Szukając samego siebie” zaczyna się od alegorycznego autoportretu „Alter Ego”, będącego wyrazem refleksji nad własnym życiem. Zło istniało, istnieje i istnieć będzie - zwykle jest się po jego jednej stronie, ale czasem i po drugiej… Autoportret podwójny „Dialog z samym sobą” temat rozwija: tu już nie chodzi o zmaganie się dobra ze złem - tematem wewnętrznej dyskusji jest kwestia dramatycznej konieczności dokonywania wyborów między jednym złem a drugim. Ta praca to nie tylko autoportret - to także metafora współczesnych realiów.
Każda praca w zbiorze „Synthesis” niesie sobą jakiś przekaz, a suma tych przekazów rysuje syntetyczny obraz ludzkiego kręgu, którego sami jesteśmy cząstką.
W trakcie trwającego ponad dekadę okresu powstawania „Synthesis” (2006-2017) wykluwała się we mnie świadomość okrutnego losu, jaki ludzkość sama sobie zgotowała na skutek doprowadzenia do nieodwracalnych zmian w globalnym ekosystemie. Ujawnia się to w szczególności w cyklu
„W obliczu przyszłości”. Temat naszej odpowiedzialności wobec przyszłych pokoleń podjąłem później w kolekcji „Anatomia Apokalipsy” (2018).
Chciałbym, aby oglądając „Synthesis” każdy z widzów zadał sobie pytanie, czy powszechne milczenie i marazm - wobec rozwijającej się katastrofy - jest postawą moralną. Czyż nie jest tak, że chowanie głowy w piasek, obojętność i stosowanie zasady business as usual, uparte trwanie w zaprzeczaniu ewidentnym faktom - to postawy ludobójcze w stosunku do następnych pokoleń?
Erazm W. Felcyn (kwiecień 2019)
Erazm Wojciech Felcyn
W latach 1964-1966 fotoreporter, a następnie (1966-1968) redaktor naczelny Ilustrowanego Magazynu Studentów Politechniki Gdańskiej „Kronika Studencka”. Członek Sekcji Wystawienniczej Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego (1970-1976). Członek ZPAF od 2005 r., od 2014 r. przewodniczący Komisji Artystycznej OG ZPAF.
Zadebiutował w 1965 roku, w następnych latach wziął udział w ponad stu wystawach w kraju i na świecie zdobywając szereg medali i wyróżnień. Korzystając z możliwości techniki cyfrowej na bazie swych starych negatywów zrealizował unikatowe kolekcje portretów ludzi związanych w latach 1964-1968 z Politechniką Gdańską oraz portretów kaszubskich z lat 1968-1972. Ma w swoim dorobku szereg wystaw indywidualnych, między innymi są to: „Inwazja – subiektywny portret śmieci”, „Rosarium”, „Synthesis”, „Niepokonani”, „Fantasmagorie”, „Wyspy Szczęścia”, „Anatomia Apokalipsy”. Jest też autorem eseju „Pokażcie mi anioła
– o realizmie i rzeczywistości w fotografii”. Więcej na stronie autorskiej.