Autor filmów, obrazów, cyklów fotografii i akcji artystycznych. Pionier sztuki wideo, współzałożyciel
Warsztatu Formy Filmowej, urodzony w 1951 roku, członek ZPAF w Okręgu Warszawskim od 43 lat…
Pogrzeb odbędzie się 23 marca 2022 o godz. 12:30, na Cmentarzu Bródnowskim,
przy ul. św. Wincentego 83, w Kościele pw. Matki Boskiej Częstochowskiej (murowany).
16 marca 2022 roku 71 lat skończyłby Paweł Kwiek – wybitny artysta wizualny, który swą karierę zaczynał jako operator filmowy, współtwórca słynnego Warsztatu Formy Filmowej, wieloletni członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich.
Paweł Kwiek był absolwentem Wydziału Operatorskiego i Realizacji Telewizyjnej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (1973), gdzie w latach 1978-1981 pracował jako wykładowca, wcześniej był pedagogiem w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (1977-1978). Ostrość spojrzenia na otaczającą rzeczywistość, poszukiwania adekwatnej formy do wiarygodnego, a zarazem niekonwencjonalnego jej przedstawienia – to główne cechy jego etiud studenckich. Zawsze interesował go eksperyment, poszukiwanie nowych środków wyrazowych. Wraz z podobnie myślącym kolegami ze studiów, m.in. Józefem Robakowskim, Wojciechem Bruszewskim, założył Warsztat Formy Filmowej. Jednym z ważniejszych dokonań twórczych artystów tej formacji stał się jego film „1, 2, 3 – ćwiczenia operatorskie” (1972). Kwiek jako jeden z pierwszych polskich artystów zajął się sztuką wideo. Podczas strajku w łódzkiej Szkole Filmowej w 1980 roku nakręcił – razem z Jóźwiakiem – „Solidarneczekanie”. Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 roku został wyrzucony z uczelni. Po studiach związał się z łódzką Wytwórnią Filmów Oświatowych, gdzie w 1978 roku zrealizował dokument „Od środka”, współpracował także m.in. z warszawską Wytwórnią Filmów Dokumentalnych oraz Grupą Filmową Media Kontakt. Ma na swym koncie zdjęcia do wielu dokumentów, m.in. „Piwnica Wandy Warskiej” (1979) Kazimierza Konrada, „Za waszą i naszą” (2000) Pawła Woldana, „Zbigniew Dłubak. Postrzegając” (2007) Piotra Weycherta. Był artystą renesansowo uzdolnionym. Zajmował się filmem, fotografią, rysunkiem, realizował działania artystyczne z wykorzystaniem innych dyscyplin sztuki, kultury i nauki. W 2013 roku ukazała się nakładem Fundacji Arton książka „1, 2, 3... ćwiczenia operatorskie. Paweł Kwiek. Fotografia, film, video”. Jego prace znajdują się w kolekcjach prestiżowych galerii, m.in. Fundacji ERSTE w Wiedniu, CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie czy stołecznym Muzeum Sztuki Nowoczesnej. W katalogu Kolekcji Sztuki Galerii Bielskiej BWA przy opisie przejmującej fotografii jego autorstwa, zatytułowanej „Trauma” (1998), znajduję taki komentarz: „W 1980 roku artysta doznał religijnego nawrócenia, a jego sztuka stała się uduchowiona. Sam tak opisuje własną biografię: „Paweł Kwiek. 1971–1980, świecki artysta awangardowy, 1980 – nawrócenie, 1980–2004 uprawia sakralną sztukę awangardową, 1991–2002 – pięciokrotna hospitalizacja psychiatryczna, kilka psychoduchowych śmierci i zmartwychwstań“. Fotografia to przykład ogromnej wrażliwości artysty, dostrzegającego metafizykę w pozornie zwykłych, codziennych sytuacjach”. To artysta, który chciał widzieć więcej. I widział więcej.
(na podstawie tekstu Jerzego Armata, opublikowanego na stronie SFP)
Twórczość Pawła Kwieka była prezentowana na indywidualnych wystawach między innymi w Małej Galerii ZPAF-CSW, CSW Zamek Ujazdowski oraz Fundacji Arton - gdzie odbyła się jedna z ostatnich wystaw „Różnica czasu” na przełomie roku 2018/2019.
Szerszy opis twórczości Pawła Kwieka znajduje się na portalu culture.pl - kliknij w obrazek powyźej...