Antonina Smolarz-Bogucka, lat 71, primo voto Figlarowicz
architektka, fotografka, poetka, artystka, członek Okręgu Warszawskiego ZPAF od 1977 roku.
Msza św. żałobna odprawiona zostanie w poniedziałek 18 sierpnia 2014 o godz. 12:00
w kościele św. Jadwigi w Milanówku, złożenie urny z prochami na cmentarzu parafialnym ok. 13:30
Nina Smolarz w latach 80. współtworzyła razem z Januszem Boguckim wiele wydarzeń kultury niezależnej, skupiających artystów z całej Polski.
Marek Mak Gołowacz napisał na łamach facebookowej grupy Klub 6x6:
„Nina to wielka postać polskiej fotografii. I niezależnego dziennikarstwa... Z jej pomocą tworzyłem swój pierwszy, duży album (Kobyłka-Paryż-Wołomin) dyplomowy do ZPAF, poświęcony polskim emigrantom lat 80-tych. Uczestniczyłem we wszystkich projektach prof. Janusza Boguckiego [*] i Niny. "Znak krzyża" (1983, kościół przy ul. Żytniej w Warszawie), labirynt etc. Akcje intermedialne w czasach szalejącej komuny. Nina była doskonałym reporterem, ale też i edytorem. Związana z legendarnym pismem Świat oraz czasopismami Razem, Na przełaj... Do dziś mam kilkaset kilogramów jej kolekcji roczników tygodnika Świat, Razem itp. Także teczki z oryginalnymi pracami polskich fotografów lat 70 i 80. (łącznie ok. 1000 oryginalnych odbitek). Kolekcję tę Nina dała mi na przechowanie w czasach, które jej zagrażały (informacja dla młodych: inwigilacja, rewizje, szykany…) Wywiozłem materiały na wieś, a po przeprowadzce na Warmię zabrałem z poszanowaniem. Zestaw tych zdjęć to historia najlepszego reportażu w historii polskiej fotografii. Przyjdzie czas na prezentację tego zbioru i upamiętnienie postaci Niny Smolarz.
Wielki szacunek i pamięć dla Niny przyjaciele, wielki…“
O wystawie „Znak krzyża“ opowiada Jerzy Kalina w rozmowie z Anną Szynwelską z 2006 roku, której fragmenty publikuje gdańska strona Artyści i naukowcy dla Solidarności.
[*] Więcej o Januszu Boguckim i działaniach realizowanych z Niną Smolarz w publikacji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie „Odrzucone dziedzictwo. O sztuce polskiej lat 80. “ w tekście Doroty Jareckiej „Janusz Bogucki, polski Szeemann? “ dostępnej w Issuu.