W Warszawie, 13 grudnia, ostatni raz w 2023 roku, Rada Artystyczna przyjęła do ZPAF: 
do Okręgu Warszawskiego: Bartosza Frątczaka, Tomasza Jarnickiego, 
Annę Michalak-Pawłowską, Agnieszkę Stefańską, Iwonę Suszycką i Agnieszkę Wlachos 
Gratulujemy i witamy w naszych szeregach!

Bartosz Frątczak – rocznik ’87, urodzony w Stargardzie. Aktualnie mieszka w Wilnie.
Wprowadzający do Okręgu Warszawskiego: Wojciech Grzędziński i Wojciech Klimala
Ukończył Wydział Filozofii oraz Edukacji na Uniwersytecie Szczecińskim. Fotografią zainteresował się na studiach z filozofii kultury i jako pracę magisterską napisał rozprawę o „studium i punctum" w fotografii na podstawie książki Rolada Barthesa „Światło obrazu”; równocześnie zaczął fotografować i uczęszczać jako wolny słuchacz do Szczecińskiego Towarzystwa Fotograficznego. W 2014 roku przeniósł się na Litwę, gdzie pracował jako dziennikarz i reporter oraz bibliotekarz. Obecnie dokumentuje życie codzienne Polaków mieszkających na Litwie, a jego zainteresowania fotograficzne krążą wokół pamięci - miejsc i ludzi. Bartosz Frątczak prowadzi też zajęcia edukacyjne z fotografii dla dzieci i młodzieży oraz studiuje w Instytucie Twórczej Fotografii w Opavie.
Fotograf jest autorem kilkunastu wystaw indywidualnych oraz zbiorowych, m.in. „Ostatni świadkowie. Portrety bohaterów II wojny światowej”  czy „U stóp Matki. Opieki Matki Boskiej Ostrobramskiej”. Jego zdjęcia zostały opublikowane w książce „Tak teraz postępują uczciwi ludzie… Polacy z Wileńszczyzny ratujący Żydów”, wydanej w 2019 roku przez Instytut Polski w Wilnie. Jego prace były prezentowane w takich instytucjach, jak Muzeum Narodowe - Pałac Wielkich Książąt Litewskich, Wileńskim Ratuszu, Muzeum Historii Żydowskiej im. Gaona w Wilnie, Narodowym Teatrze Dramatycznym w Kownie i innych. W Wilnie mieszka z aktorką Jovitą i psem Luną. Więcej na stronie autorskiej. 

Tomasz Jarnicki – rocznik ’73, urodzony w Krakowie, mieszka w Warszawie.
Wprowadzający do Okręgu Warszawskiego: Sergiusz Sachno, Kamila Sammler
Absolwent kierunku Fotografia na Wydziale Komunikacji Multimedialnej Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, Wyższej Szkoły Sztuki i Projektowania w Łodzi, Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi na kierunku Informatyka oraz Międzywydziałowej Sekcji Muzyki Dawnej we Wrocławiu na kierunku Lutnia Renesansowa. Solista i członek zespołów Schola Teatru Węgajty oraz Jerycho. Reżyser, operator, montażysta krótkich form filmowych. Nauczyciel, wykładowca, kierownik szkolnych, śródlądowych i morskich wypraw żeglarskich.
Współpracował z Fundacją Muzyki Dawnej Canor, fotografując nagrania z wytwórniami płytowymi BIS Records i Channel Classics oraz festiwale Muzyka w Raju i Pieśń naszych korzeni. Swoje prace publikował w kwartalniku Canor oraz takich wydawnictwach, jak: National Geographic, Gazeta Wyborcza, Polityka, Przekrój, Ruch Muzyczny oraz szwedzkim oddziałem agencji Reuters.
Jego realizacje fotograficzne poruszają się w fotografii dokumentalnej, ekspresyjnej, portretowej oraz w reportażu. Od 1996 roku zajmuje się fotografią klasyczną, pracując w technice analogowej bez użycia digitalizacji. W swym dążeniu do perfekcji współpracował m.in. z Anthonem Meijssenem (Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten) i Toonem Tullemansem (Aloysius College) w Hadze. Realizuje zlecenia komercyjne, z zakresu fine art printing na potrzeby autorów, galerii i muzeów. Od wielu lat prowadzi warsztaty z Master Class Fine Arts Printing, projekty tutorskie z fotografii, grafiki, typografii i designu. Więcej szczegółów dostępne na stronie internetowej fotografiasrebrowa.pl 
Prezentowane prace są częścią dwóch cykli: Portret Klasyczny - projekt nawiązujący do szkoły portretu, wykonany w duchu prac Yousufa Karsh'a. Fotografowane postaci są zanurzone w czerni, dzięki czemu nic nie odwraca uwagi od modela. Światło oraz subtelna elegancja stwarzają szlachetny klimat, w szerokiej gamie odcieni szarości. Długi czas naświetlania, poza wyglądem zewnętrznym portretowanych, wyraziście ujawnia cechy ich osobowości. Zestaw jest hołdem złożonym dojrzałości, gestem artystycznym niosącym wyraźne przesłanie społeczne: dojrzałość, życiowe doświadczenie i prostota jest warte docenienia.
Fotografie zostały wykonane kamerą wielkoformatową 4×5 cala, przy użyciu oświetlenia ciągłego żarowego. Odbitki wykonane za pomocą powiększalnika 4×5 cala na papierze barytowym. Prace prezentowane w formie analogowych powiększeń 40×50 cm wraz ze stykówką.
Pracownie Rzemieślnicze - dokument ukazujący rzemieślników w swoim środowisku pracy, będący próbą złożenia hołdu mało rozpoznawalnym, ginącym i intrygującym zawodom, dawniej wykonywanym przez wyspecjalizowane małe zakłady a dziś padającymi często ofiarą konsumpcji towarów produkowanych masowo. Dzięki wielkoformatowej wysokiej rozdzielczości mają ogromną precyzję i doskonałą jakość. Wyeksponowany detal urasta do rangi symbolu. Prezentowana część projektu została realizowana w Teatrze Dramatycznym im. Stefana Jaracza w Łodzi, który jest jednym z ostatnich miejsc, posiadających pracownie rekwizytorskie i scenograficzne. Projekt ten dał możliwość realizacji marzeń autora na temat odnalezienia przestrzeni „za kotarą”, zakazanych światów - zapleczy warsztatów. Świat teatru pozwolił zrealizować czytelne przesłanie: udokumentowanie znikania, ale też utrwalenie w naszej ułomnej pamięci, odchodzących w zapomnienie, teatralnych, rzemieślniczych zawodów. Wyrazistym, detalicznym dowodem uznania dla człowieka, który teatrowi poświęcił często całe swoje życie, oddaniem hołdu wartości, jaką jest rzetelnie wykonywana praca. Zapis został wykonany kamerą wielkoformatową 4x5 cala w oświetleniu zastanym. Odbitki wykonane za pomocą powiększalnika 4×5 cala na papierze barytowym. Prace prezentowane w formie analogowych powiększeń 50×60 cm.

Anna Michalak-Pawłowska – rocznik ’62. Urodzona w Warszawie.
Wprowadzający do Okręgu Warszawskiego: Katarzyna Navarra i Zbigniew Furman
Fotografka, animatorka kultury, teatrolożka, reżyserka teatralna. Jest doktorantką na Uniwersytecie Jagiellońskim, wykładowczynią w Akademii Teatralnej oraz Studium Fotografii ZPAF. Na co dzień prowadzi Dom Kultury Dorożkarnia. Zawodowo zajęła się fotografią w latach 80. XX w, interesowała się fotografią społeczną i teatralną. Fotografowała środowisko opozycyjne i artystyczne, dokumentując spotkania, wystawy i protesty. Jej fotografie ukazywały się na łamach „Sztandaru Młodych”, „Na Przełaj”, „Expressu Wieczornego. W tym czasie pracowała też w Pałacu Młodzieży jako instruktorka fotografii.
Do fotografii wróciła w 2021 roku dzięki książce Moniki Szewczyk-Wittek „Jedyne. Nieopowiedziane historie polskich fotografek” i wystawie w Domu Spotkań z Historią, w której została przedstawiona jej twórczość z lat 80-tych XX wieku. „Nadal w fotografii najważniejszy jest dla mnie człowiek i opowieść o nim, ale staram się być otwarta i powoli dotykam architektury, detali i przyrody. Lubię poprzez fotografię opowiadać o konkretnych ludziach w różnych społecznych lub artystycznych kontekstach. Tak, jak w latach 80-tych również i teraz fotografuję wydarzenia społeczne oraz działania sceniczne. W swojej pracy naukowej używam również fotografii jako metody badawczej.” Uczestniczyła w wystawach zbiorowych: „Jedyne, nieopowiedziane historie polskich fotografek” w Domu Spotkań z Historią 2021, Muzeum miasta Łodzi 2022. „Dziennik Jednego Dnia”, Stacja Muranów, Projekt realizowany w rocznicę powstania w Getcie Warszawskim, kwiecień 2023 oraz „Rok 2022 w obiektywach polskich fotografek - polish women photographers w Galerii Duży Pokój, Warszawa, 2022; Galeria, Terminal kultury, Warszawa, 2023; Oliwski Ratusz Kultury, Nowy Warzywniak Art Gallery, Gdańsk 2023, Galeria w ramach sztuki, Olsztyn 18.05.2023, Stacja Muranów, Warszawa 8.07.2023, Kieleckie Centrum Kultury, 2023.
Więcej do zobaczenia na Instagramie.

Agnieszka Stefańska – rocznik ’73. Urodzona w Warszawie.
Wprowadzający do Okręgu Warszawskiego: Krzysztof Pruszkowski, Mariusz Gajewski
Jako twórca znalazła swoje powołanie w wielu dziedzinach artystycznych. Jej kariera obejmuje architekturę, projektowanie wnętrz, fotografię, grafikę i sztukę wizualną. Ukończyła Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej oraz Akademię Otwartą na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Ponadto, uzyskała dwa dyplomy z wyróżnieniem w Studium Fotografii ZPAF w Warszawie (obok prace z dyplomu Nie_WOLA).
Jako założycielka i wiceprezes Stowarzyszenia Architektów Wnętrz SAW od 2018 roku oraz członek prestiżowych organizacji artystycznych, takich jak Związek Artystów Plastyków (ZAP), International Association of Art i Związek Polskich Artystów Plastyków (ZPAP), Agnieszka Stefańska aktywnie uczestniczy w życiu artystycznym. Bierze udział i jest jurorem w licznych konkursach.
Jej pasja do tworzenia wyraża się w różnych dziedzinach, tworząc unikalne projekty i fascynujące obrazy, które przenoszą emocje i przemyślenia. W obszarze fotografii specjalizuje się w fotografiach emocjonalnych, kreacyjnych i abstrakcyjnych, a jej prace obejmują tradycyjne obrazy oraz obiekty fotograficzne, wykraczając poza standardowe ramy sztuki fotografii.
Jej twórczość jest odzwierciedleniem nieustającego dążenia do eksperymentowania z różnymi stylami i technikami, co sprawia, że jej fotografie są niezwykle zróżnicowane i pełne pasji. Jej prace to unikalna mieszanka różnorodnych stylów i technik, które oddają jej pasję, zaangażowanie i kreatywność w dziedzinie sztuki fotografii.

Iwona Suszycka – rocznik ’75. Urodzona w Warszawie.
Wprowadzający do Okręgu Warszawskiego: Sylwester Hawrył i Katarzyna Navarra
Absolwentka Studium Fotografii ZPAF, rocznik 2023 oraz Akademii Fotografii w 2021 roku.
Z wykształcenia mgr. Informatyk. Ukończyła WIT pod auspicjum Polskiej Akademii Nauk w Warszawie.
Medium fotografii jest nieodłączną częścią jej codzienności od 17 roku życia. W narracji wizualnej wykorzystuje głównie fotografię eksperymentalną i kreacyjną. Oscyluje dookoła rdzenia w autoportrecie o cechach performatywnych. W swojej pracy porusza tematykę tożsamościową oraz szeroko pojęte problemy społeczne. Technikę dobiera do poruszanej tematyki. Eksperymentuje z wieloma formami, sięgając m.in. po kolaż, fotografię natychmiastową, cyfrową, analogową, a także dziewiętnastowieczne techniki alternatywne.
Pracuje przeważnie sama z sobą. Jej fotografia bywa określana mianem noir lub freudowskiej.
Jej fotografie pokazywane były na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce oraz w USA. Prace znajdują się również w kolekcjach prywatnych. Autorka poruszającego projektu „Nie teraz”, w którym, bezpośrednio i bez woalowania, porusza mało nagłaśniany problem społeczny – zawał serca u kobiet.
Jej cykl „Bez Algorytmu”  wyróżniony został przez Vintage Photo Art Festival i był prezentowany podczas jego tegorocznej edycji (2023). Poszczególne serie cyklu „Ikony” były wyróżniane w konkursie Julia Margaret Cameron Awards, odpowiednio w edycjach 2020, 2021 oraz 2022. W 2022 roku, praca „Cry like a Man” (Płacz jak mężczyzna) uzyskała 1 miejsce w konkursie „Portait of the Year” organizowanym przez GuruShot, i była prezentowana w Bridgeport Art. Centre, w Chicago, USA. Prezentowała prace między innymi w Nicei, Chicago i Tokio, oraz podczas 9. FotoArtFestivalu 2021 i 10. FotoArtFestivalu 2023 w Bielsku-Białej oraz Przeglądu Fotografii Dawnej i Alternatywnej „Fotoperyferie” 2022 i 2023, organizowanego przez BWA w Kielcach. Uczestniczyła także w wystawach Studium Fotografii ZPAF w Starej Galerii i Galeriii Obok ZPAF (kolejne doroczne, zbiorowa „Deformacje”, Dyplomy 2023 („Percela” oraz „Projekt 273”)
Więcej na stronie autorskiej oraz Instagramie.

Agnieszka Wlachos – rocznik ’73 – łodzianka, mieszka i pracuje w Warszawie.
Wprowadzające do Okręgu Warszawskiego: Katarzyna Kalua Kryńska i Katarzyna Navarra
Absolwentka Studium Fotografii ZPAF, oddająca się sztuce fotografii z pełnym zaangażowaniem.
Jej życie ukształtowane przez doświadczenie rodzicielstwa adopcyjnego dodaje głębi i wrażliwości jej pracom. Nie tylko filolog, ale również utalentowana artystka, specjalistka ds. Public Relations i aktywna kuratorka galerii sztuki w warszawskim domu kultury.
Specjalizuje się w fotografii artystycznej, kreacyjnej, emocjonalnej, posługując się zarówno technikami cyfrowymi jak i tradycyjnych czy wręcz eksperymentalnymi. Jej portfolio to zbiór unikalnych prac, prezentowanych zarówno na wystawach zbiorowych, jak i podczas indywidualnych ekspozycji. Tworzy obrazy, które przenoszą widza w fascynujący świat, ukazując trudne tematy w subtelny i wrażliwy sposób. Jej prace to nie tylko doskonałe przykłady rzemiosła fotograficznego, lecz również głębokie refleksje nad ludzkimi doświadczeniami i emocjami. Nieustannie poszukuje nowych form wyrazu, eksperymentując z różnorodnymi technikami, co pozwala na tworzenie unikatowych fotografii będących przede wszystkim pełnymi emocji historiami.